Pokie: ‘Als de vicepresident wil, mag hij zijn auto komen halen’

De ex-minister van Grondbeleid en Bosbeheer (GBB), Diana Pokie, vertelt in gesprek met D-tv express nimmer een persoonlijk voertuig van de president te hebben ontvangen als cadeau. Volgens haar gaat het om een voertuig dat zij heeft gekregen voor het verrichten van veldwerkzaamheden voor de partij waar zij toen deel van uitmaakte (ABOP). Pokie geeft aan dat zij na 2020 het voertuig nimmer heeft gereden, omdat de veldwerkzaamheden voorbij waren. “Het voertuig staat al een tijdje geparkeerd op het terrein van mijn vader en wordt niet gereden. Als de vicepresident of de mensen van de ABOP het voertuig willen hebben, kunnen ze elk moment langslopen om het op te halen. Het was nooit een cadeau geweest van Brunswijk”, gaf de ex-minister te kennen.

Pokie diende de vicepresident van repliek nadat deze aanhaalde dat hij een dossier van de ex-minister thuis heeft liggen en het elk moment bij de procureur- generaal (pg) kan droppen. Brunswijk gaf aan dat Pokie precies weet wat de reden achter haar ontslag is geweest. Volgens de oud-ABOP’er, die nu bij de NPS zit, is er werk voor journalisten om te gaan onderzoeken hoeveel hectare bepaalde figuren in Suriname bezitten. Dat kan in het openbaar register bij het MI-GLIS worden nagetrokken. Pokie stelt dat de bewering van vp Brunswijk haar heeft laten lachen. Zij daagt eenieder uit om na te trekken hoeveel personen die concessies hebben een link hebben met de familie Pokie. Volgens Pokie zijn de veelbesproken houtconcessies reeds tussen 2015 en 2018 uitgegeven. Dat was in de periode van de regering Bouterse.

De gewezen minister voerde aan dat de concessiehouder op grond van artikel 28 lid 1 van de Wet Bosbeheer het recht toekomt van verlenging van het concessierecht. De beschikking gaat naar GLIS voor inschrijving in het openbaar register.  GLIS had echter enkele opmerkingen, waarbij op basis van artikel 18 van de GLIS-wet enkele zaken rechtgetrokken moesten worden. Deze waren meer administratieve fouten, waaronder typefouten, overschrijvings- en zegelkosten en hadden niets te maken met aanvraagprocedures. “Het was meer een formaliteit”, stelde de oud-bewindsvrouw.

More
articles