Steven Mac Andrew minister van Arbeid Werkgelegenheid Jeugdzaken zei vanmorgen, tegenover De West dat hij de kwestie van Amnestie vandaag in de Raad van Ministers (RvM) gaat bespreken. Volgens hem zal de regering beleid moeten ontwikkelen voor door de Staat erkende asielzoekers. “Zij mogen namelijk in Suriname blijven, maar aanvullende maatregelen zijn nodig, zoals bijvoorbeeld het mogen werken zonder werkvergunning”, aldus Mac Andrew.

De RvM is het hoogste uitvoerende en administratieve orgaan van de regering. Het vraagstuk van illegale migratie en de bijbehorende formele status van migranten in Suriname, met name voor diegenen die met een visum van drie maanden het land binnenkomen, is complex. Recentelijk is er discussie ontstaan, rondom de verplichting voor deze migranten om binnenkort een bedrag van US-dollar 1.500 te betalen. Dit bedrag wordt doorgaans door de werkgever betaald, maar dit brengt enkele uitdagingen met zich mee, aangezien werkgevers geen zekerheid hebben, dat de werknemer na de betaling ook daadwerkelijk in hun bedrijf zal blijven werken.

De minister zei desgevraagd dat het bedrag van US-dollar 1500 bedoeld is voor bedrijven met minimaal 20 medewerkers, die medewerkers naar ons land willen halen. “Het betreft in deze een versnelde procedure voor de afhandeling van business visa, machtiging kort verblijf en werkvergunningen aanvragen”, aldus Mac Andrew.

Voorts wees hij erop, dat de versnelde procedure niet van toepassing is op individuele personen of bedrijven met minder dan 20 medewerkers. “Voor deze personen en bedrijven geldt nog steeds het bedrag van US-dollar 100 of tegenwaarde voor de aanvraag van een werkvergunning, dus dat is nu ongeveer SRD 3000”, aldus de minister.

Ook maakte Mac Andrew duidelijk dat werkgevers de betaling van een werkvergunning niet mogen verhalen op medewerkers, dus dat kan nimmer een last zijn voor migranten.

Naast de kwestie van migranten die met een tijdelijk visum binnenkomen, staan ook asielzoekers voor een uitdaging. Asielzoekers in Suriname hebben op dit moment weinig tot geen bescherming onder de bestaande regelgeving en procedures. Dit betekent dat zelfs mensen die vluchten voor geweld of vervolging, geen duidelijke waarborgen hebben voor hun veiligheid en welzijn in het land. Deze lacune in de bescherming van asielzoekers creëert een omgeving waarin deze groep zich niet alleen onzeker voelt over hun verblijf, maar ook kwetsbaar is voor uitbuiting en mishandeling.