Suriname gaat al zeker langer dan 11 jaar door een zware economische en financiële crisis waar de huidige regering in samenwerking met het Internationaal Monetair Fonds uit tracht te komen. Het gaat hierbij om een economisch herstelplan dat begeleid en gecontroleerd wordt door het IMF.  Er zijn tekenen dat de economie aan een langzaam herstel bezig is, maar tegelijkertijd lijdt de Surinaamse samenleving  nog steeds erg zwaar onder de impopulaire maatregelen die haar alleen maar armer hebben gemaakt. We zijn er nog lang niet en velen kijken vol hoop en verwachting uit naar de zogeheten periode waarbij oil and gas Suriname heel veel geld in vreemde valuta zal moeten opleveren. Suriname kan dan samen met Guyana een van de grootste aardolie leveranciers ter wereld worden. Honderden miljoenen ‘’barrels’’ aan aardolie liggen voor onze kust en moeten opgepompt worden, waardoor Suriname volledig economisch in de lift zal komen.

En op dat moment zitten zovelen in dit land te wachten, zonder echt zelf aan andere verhoogde productiemogelijkheden te denken, laatstaan die daadwerkelijk ter hand te nemen. Teveel mensen rusten nog steeds op hun lauweren en denken dat het oil and gas avontuur zaligmakend zal zijn voor de republiek Suriname. Men vergeet dat het om export van een andere natuurlijke hulpbron gaat en dat ook deze bron op een gegeven moment uitgeput zal raken, los van het feit dat men wereldwijd steeds minder op fossiele brandstoffen wil gaan voortborduren.

Suriname moet ook aan andere productiemogelijkheden gaan denken en werken anders komen we er echt niet. We moeten terugdenken aan de Suralco LLC en BHP Billiton en ons realiseren, dat deze twee multinationals ook gewoon zijn vertrokken en ons met de smurrie in de mijnen en daarbuiten hebben achtergelaten.

Het is allemaal oil and gas wat momenteel de klok slaat en we wachten op de Final Investment Decision, FID, die nog voor het eind van het jaar moet worden genomen, en ook al enkele keren is uitgesteld. Bij de grote oliemaatschappij Total en partner Apache kijkt men naar meer dan feasibility studies, men kijkt ook naar bijvoorbeeld het politieke klimaat en de nationale veiligheid.

Het is niet de CEO van Total en zijn counterpart bij Apache die alle finale beslissingen nemen voor een FID, maar vooral de aandeelhouders, die akkoord moeten gaan voor de investeringen waar miljarden mee gemoeid zullen zijn.  Het is geen geheim dat men ook bij Total alle berichten over Suriname volgt en vooral zal kijken naar de uitslag van de verkiezingen, om dan te bepalen wanneer echt de installaties zullen worden geplaatst om het zwarte goud naar boven te pompen. Het is daarom van eminent belang dat we na mei 2025 een goede en representatieve coalitieregering krijgen, die in de smaak valt en beter voor de dag komt bij de aandeelhouders van de grote oliemultinationale ondernemingen. Niemand wenst namelijk zijn geld te verplaatsen in een situatie van onzekerheid, onveiligheid misdrijf en grote vormen van corruptie.