Het Medisch Stafbestuur van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) heeft gisteren een persconferentie gehouden in het gebouw van de Vereniging van Medici in Suriname (VMS). Het bestuur is ingegaan op de huidige crisis binnen het ziekenhuis, als gevolg van het nijpende tekort aan zorgpersoneel. Het vertrek van zorgpersoneel naar het buitenland heeft een ernstige impact op de zorgverlening binnen het ziekenhuis, waarbij zowel algemene als specialistische afdelingen zwaar worden getroffen. Sinds januari 2024 zijn inmiddels 88 verpleegkundigen vertrokken uit het AZP en de verwachting is dat dit aantal oploopt tot 180 tegen het einde van het jaar. Verleden jaar zijn er 107 verpleegkundigen vertrokken uit het AZP. Behalve het verpleegkundig personeel, vertrekken er helaas ook paramedici zoals operatiekamerassistenten, analisten en laboranten. Allen spelen een cruciale rol bij de diagnostiek en behandeling van patiënten. De situatie heeft geleid tot een afname in de kwaliteit van de zorg en dwingt het AZP ertoe om bedden op essentiële afdelingen, zoals de NICU (Neonatale Intensive Care Unit voor pasgeboren baby’s) en PICU (Pediatrische Intensive Care Unit voor kinderen), te sluiten.
Navin Ramdhani, hoofd van de IC-afdeling van het AZP, zei dat de IC normaal draait met vijftien tot achttien bedden, en nu met acht bedden. Soms nemen we twee nood-bedden erbij en dat maakt tien bedden. Volgens Ramdhani heerst er behalve op de NICU- en PICU-afdeling, ook een personeelstekort op andere cruciale afdelingen van het ziekenhuis. Het komt zelf voor dat er soms risico’s worden genomen om patiënten eerder te ontslaan, zodat andere patiënten de kans krijgen om behandeld te worden. Verder wordt geprobeerd om het werk te doen met leerlingverpleegkundigen, maar ook de leerlingen vertrekken. “Niet alleen geld en salaris spelen een rol in het vertrek van het zorgpersoneel, maar er zullen meerdere redenen zijn. Als er gekeken wordt naar het migratiegedrag in de wereld, dan vertrekken ook mensen van Nederland naar andere Europese landen, zoals Noorwegen en Denemarken. Het is dan deels geld en deels ontevredenheid.” aldus Ramdhani. Er zijn wel plannen om meer mensen op te leiden, maar dat is ook moeilijk. Ook deze mensen stoppen met de opleiding of vertrekken. Omdat zij weten dat zij niet gewaardeerd zullen worden.
Werkdruk
De werkdruk voor ons overgebleven personeel is ondraaglijk hoog, wat resulteert in een toename van ziekteverzuim en demotivatie. Hierdoor komt de continuïteit van de zorg in het geding, wat gevaarlijke gevolgen heeft voor patiënten. Patiënten ondervinden al direct hinder en nadelige gevolgen van deze crisis. Wachttijden voor behandelingen lopen op, specialistische zorg is beperkt beschikbaar, en het risico op medische complicaties neemt toe door het gebrek aan voldoende gekwalificeerd personeel. Vooral de afdelingen die complexe zorg bieden, zoals de Operatie Kamer, Intensive Care, Spoedeisende Hulp, Hartbewaking en de gespecialiseerde poliklinieken, worden bijzonder hard geraakt.
Het aantal patiënten dat opgenomen en behandeld kan worden, wordt verder beperkt. Dit leidt tot noodlottige gevolgen zoals verergering van ziekte of zelfs onnodig overlijden.
Stabilisering
Om de situatie enigszins te stabiliseren, dienen er op korte termijn salarisverhogingen te komen voor verpleegkundigen en paramedisch personeel, zoals operatiekamerassistenten, laboranten en analisten. Verder is de mogelijkheid er om tijdelijk verpleegkundigen uit landen zoals Cuba en de Filipijnen aan te trekken. Echter, structurele oplossingen zijn noodzakelijk om de zorg op lange termijn te waarborgen.
