Het waterpeil van het stuwmeer is van een incidenteel naar een structureel zorgpunt gegaan. Na een regentijd vol overlast, heeft Suriname nu te maken met een hittegolf. De kenners geven echter aan dat een structureel tekort van bijna 30 MW door lagere productie van hydro-energie dreigt. Een snelle, goedkope, eenvoudige oplossing is er niet om de capaciteit uit te breiden.

Vanuit splinternieuwe Prado’s kun je heel veel, maar je kunt het niet laten regenen en je kunt geen retentie in het meer verbeteren. Wat je wel kunt is lenen, met emmertjes (water halen en pompen). En hoe komen we op ons houten been terecht? Door jarenlang kapitaal lenen tegen wel 24% van die meneer aan de Fresolaan die bevend een privé vliegtuig nam toen het OM het sepot op zich liet wachten. Geld wat op de kapitaalmarkt voor 4% beschikbaar is, als je je cijfertjes en huiswerk op orde hebt. Wat dachten we van een powerplant van USD 20 miljoen, voor USD 20 miljoen bouwen conform aanbesteding, in plaats van voor USD 50 miljoen zonder enige vorm van aanbesteding? Met andere woorden: onderhands gegund.

Het aantal huishoudens in Groot-Paramaribo groeit gestaag. Het aantal aansluitingen in Commewijne geeft zowel SWM als EBS, logistieke nachtmerries. Lelydorp en Koewarasan groeien, terwijl Jarikaba een bananenschil van verkaveling verwijderd is. De behoefte die nooit meer door hydro-energie uit dit meer getrokken gaat worden, moet ergens vandaan komen.

En dat is waar de Oppenheimer emmertjes en de enorme abonnee kasstroom van de monopolist, een gouden kalebas vormen, voor het handjevol aan harige tarantulas dat zich genoeg kan en zal doen. Wat doen we hier in een democratie tegen? We kijken mee. We lezen mee. We laten ons niet met een kluitje in het riet sturen. Niet met een ‘fake nieuws’ sticker op social media om de tuin leiden. Elke Surinamer heeft USD 50,- te veel betaald voor de vorige power plant. Hoeveel bent u van plan extra bij te dragen, zodat het privé vliegtuig volgetankt is, de volgende keer dat de profiteurs zenuwachtig worden?

De regering, EBS en EAS zijn bekend met welgeteld zes kant-en-klare groene energieprojecten van 6 MW of meer, van Nickerie tot Commewijne en van Brokopondo tot voor de kust. Meer transparantie, meer openbaarheid en meer handhaving moeten de energiesector redden. En wij hebben daar allemaal een oplettende houding voor nodig.

* * * * * * *

E-BIKES VERDIEPT

De minister van Justitie blijft voor wat betreft e-bikes de bal kaatsen naar De Nationale Assemblee. Hiermee ontloopt de bestuurder, die tot handhaving van de openbare orde aangewezen is, diens verantwoordelijkheid. Deze krant heeft meermaals op de werkelijkheid gewezen, namelijk dat het binnen de bevoegdheid ligt beleidsregels en materiële wetgeving te ontwikkelen. Wanneer de minister vluchtgedrag blijft vertonen, zien wij ons genoodzaakt u met de details in slaap te sussen.

Bent u er klaar voor? Espresso in de hand?

Ministers hebben tot taak het voorbereiden van producten van wetgeving en bestuur, volgens artikel 122 van de Grondwet. De wet der wetten, de moederwet, dank u zeer. Dan brengt staatsinrichting met zich mee, volgens een beginsel dat we, wakkere lezer, het legaliteitsbeginsel noemen, dat een bevoegdheid voor een bestuursorgaan, een onderdeel van de staat, een functionaris, zoals een minister, moet ontspringen aan een geschreven regel van de wet. Kunnen we die terugvinden voor onze terughoudende minister van Justitie. Toevallig wel: artikel 6 Besluit Taakstelling Departementen geeft hem tot bijzondere taken: ‘de wetgeving en het verlenen van juridische adviezen ten behoeve van de Staat;’ en bovendien: ‘de inwendige veiligheid van de Staat en de handhaving van de openbare orde en rust, het voorkomen van inbreuken daarop en de bescherming van personen en goederen.’

Maar is dat allemaal wel nodig, vraagt u zich af? Immers, het Rijbesluit als geheel, verklaart alle regels van bromfietsen van toepassing op elektrische voertuigen via artikel 1 lid 1 sub IV onder i. Zou een korpschef, een hulpofficier van justitie, een directeur van Justitie assertief wat manschappen en wat middelen kunnen toewijden aan wetshandhaving onder die bestaande, imperfecte en onvolledige regels en de interpretatie overlaten aan de rechter-commissaris? Ja, dat zou een idee zijn. Dat zou veel tussentijds oplossen.

Maar stel dat de minister alsnog een vertrekpunt wil, om hem specifiek in te dekken, de taak toe te passen op verkeer en e-bikes in het bijzonder, is er een vertrekpunt in de wet te vinden? Ja, artikel 1 lid 3o Rijwet bepaalt dat aandrijving door een krachtwerktuig die ruimte biedt, en een elektronische motor valt daar zeker onder.

En als u nou achter het schaakbord zit. Met hangende schouders, want het is echt tijd om te gaan doen waar de belastingbetaler voor betaalt, wat nu? Een paar basale onderwerpen waar u aan kunt denken: een minimumleeftijd, want er is bewezen dat de slachtoffers vanwege risico-inschatting, bijzonder jeugdig zijn. Een verbod op bepaalde drukke wegen en hoofdverbindingen, waar de bestuurders al genoeg concentratie nodig hebben voor de veiligheid. Een valhelm, om hersenschade te voorkomen. Een kenteken, zodat u overtreders kunt opsporen of bezorgde ouders kunt berichten. U hoeft het (rij)wiel absoluut niet (opnieuw) uit te vinden. U moet gewoon de verantwoordelijkheid en het instrumentarium oppakken dat u voorhanden ligt.