-Ingezonden-

Een pariastaat is een natie die binnen de internationale gemeenschap verstoten wordt, daardoor in isolement geraakt, en te maken kan krijgen met sancties of zelfs een invasie door landen die zijn beleid, acties of zelfs zijn bestaan, onaanvaardbaar vinden.

Internationale opsporingsdienst

In de kwestie van de ex-minister van Financiën, Gillmore Hoefdraad, is Suriname door de Internationale Opsporingsdienst (Interpol), verweten een politiek proces te hebben geleid. Kennelijk omdat politieke ambtsdragers eerst in staat van beschuldiging moeten worden gesteld alvorens ze te kunnen vervolgen. Die wet is er nog steeds.

Kritiek op Constitutioneel Hof

Zowel een lid van De Nationale Assemblee (DNA), Asiskumar Gajadien, tevens vertegenwoordiger van de grootste politieke coalitiepartij, de VHP, als de vicepresident van de Republiek Suriname, Ronnie Brunswijk, hebben afgegeven op het Constitutioneel Hof (CHof).

Alsof alle 51 leden van DNA de besluiten van het CHof zouden mogen dirigeren. Welke rechtsstaat gedachte veroorlooft zoiets of tolereert dat? Wat bezielt zulke wezens?

Integriteitsschending

Daarvoor werden bewindslieden door een internationaal financieringsinstituut, name-lijk de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB), beticht van integriteitsschending. Dat wil zeggen dat de overheid in strijd heeft gehandeld met de voorschriften van deze bank en de daarbij horende normen en waarden niet heeft nageleefd. Het werk moest daarom worden stopgezet om een nieuwe aanbesteding te houden.

Pariastatus

Dus Interpol en de IDB betrappen de regering op onrechtmatig functioneren en de regering zelf bekritiseert haar rechterlijke macht. Deze opeenvolging van naar corruptie riekende praktijken van de overheidsbestuurders, die behoorlijk bestuur schuwen, hebben Suriname veel imago-schade bezorgd. Met een friends & family beleid is deze ongewenste gang van zaken onherstelbaar! Riskeert Suriname niet een pariastatus te krijgen of een pariastaat te worden? En wat als straks de vervolging van de Surinaamse banken door het Openbaar Ministerie in Nederland een feit wordt?

Dr. Roy I. Bhikharie, PhD