Mr. Rasoelbaks president van het Hof van Justitie kondigde gisteren Mr.dr. Carlo Jadnanansingh aan, die hij bereid had gevonden, de boekpresentatie van het gedenk boek 155 jaar Hof van Justitie te doen. Mr.dr. Carlo Jadnanansingh ging snel daartoe over en merkte op dat Rasoelbaks misschien anders alle gras voor zijn voeten wegmaaien.
Jadnanansing sprak vooral over de conflicten tussen de militaire leiding en justitiële autoriteiten in het boek. Dit boek, geschreven door Ranu Abhelakh en uitgegeven door het Hof van Justitie, bestaat uit zes hoofdstukken, 279 pagina’s en ongeveer 500 illustraties. “Het was de bedoeling een Powerpoint-presentatie te verzorgen, maar die is er niet volledig gekomen. De tekst is wel digitaal beschikbaar en kan geprojecteerd worden”, aldus Jadnanansing. De lezing duurde ongeveer 40 minuten.
De focus van het boek ligt op de personeelsbezetting, huisvesting en opleiding van rechters, met een aanzienlijk deel gewijd aan dit onderwerp. In het boek worden ook talrijke namen v, van wie velen aanwezig waren bij de presentatie. Mr.Jadnanansing koos ervoor de strijd voor de verdediging en het behoud van de rechtsstaat te benadrukken, waarin de rechterlijke macht een cruciale rol heeft gespeeld, evenals de strijd van het Hof van Justitie voor een betere positionering binnen het rechtssysteem.
Er worden veel namen genoemd in het boek, maar slechts een klein deel wordt in de presentatie vermeld. Het boek belicht de kolonisatie van Suriname door Francis Willoughby en de juridische basis van de kolonie, inclusief de rechtspraak. Er wordt ook melding gemaakt van de rechtssystemen van de Inheemsen en Marrons die gebaseerd zijn op een herstelrechtbenadering. De nieuwe wetgeving en de oprichting van het Hof van Justitie worden beschreven, samen met de beëdigingsceremonie van de rechterlijke ambtenaren. De hernoeming van de regeringsregeling naar de Staten van Suriname wordt ook vermeld.
De feestelijke herdenking van 100 jaar Surinaamse codificatie wordt beschreven, inclusief de onthulling van een gevelsteen en de overhandiging van een gedenkboek door de Surinaamse Juristen Vereniging.
In hoofdstuk 4 van het boek wordt beschreven hoe de militairen in 1980 de macht overnamen in Suriname. De Nationale Militaire Raad (NMR) wordt geïntroduceerd als de nieuwe heerser, onder leiding van Sital. Twee advocaten, Mr. Eddy Bruma en Frank Leeflang, worden gerekruteerd om deel te nemen aan het proces. President Johan Ferrier blijft aan als president en benoemt Henk Chin A Sen als premier en zijn ministersploeg. De positie van de rechterlijke macht wordt besproken, waarbij advocaat Leeflang adviseert voorzichtig om te gaan met de rechterlijke macht, omdat die de stabiliserende factor in de samenleving zou zijn. De rechterlijke macht wordt versterkt met 2 nieuwe leden en Fred Ramdathmissier wordt benoemd als waarnemend president van het Hof van Justitie.
Na het ontslag van de procureur-generaal de Miranda, herstelt hij thuis van een operatie. Hoofdofficier Kruisland keert na enkele dagen hechtenis en huisarrest terug naar het Hof van Justitie (HvJ), maar besluit uiteindelijk weer advocaat te worden. President Hubert van de krijgsraad dient zijn ontslag in, waarna Ramdatmissier wordt benoemd tot president van de krijgsraad en Waaldijk zijn vervanger. Albert Ramnewash wordt benoemd tot militair auditor. Ferrier blijft vasthouden aan naleving van de grondwet, en dat het Openbaar Ministerie verantwoordelijk is voor opsporing en vervolging. NMR-leiders Bouterse en Horb vragen Ferrier om het parlement te ontbinden en de grondwet buiten werking te stellen, maar Ferrier weigert en dient zijn ontslag in. Hij wordt opgevolgd door Eerste minister Chin A Sen. De militaire machthebbers introduceren het begrip decreet, een bindende verordening, die de wet vervangt. Op 13 augustus 1980 worden de eerste A-decreten uitgevaardigd, waaronder de afkondiging van de noodtoestand en opschorting van de grondwet. Het parlement en de Raad van Advies worden opgeschort en de NMR houdt feitelijk op te bestaan en de leiding gaat over naar het Militair Gezag, terwijl de Surinaamse strijdkrachten voortaan Nationaal Leger wordt genoemd; beide met commandant Bouterse als leider.
