Volgens de jongste berichten, heerst er grote onenigheid in de coalitie en wel tussen VHP en ABOP over de verdeling van de financiële middelen. Er worden met de regelmaat van de klok, beschuldigingen geuit door ABOP-assembleeleden en zelfs door vicepresident Brunswijk, dat de ministeries vallende onder ABOP, zeer onvoldoende financiële middelen ter beschikking krijgen vanwege het departement van Financiën en Planning.

President Santokhi heeft inmiddels verklaard, dat het niet waar is dat de departementen onder het beheer van ABOP, geen of zeer onvoldoende geld krijgen van Financiën. Zowel VHP als ABOP  moet eerlijk vertellen, waar de schoen wringt.  De VHP, die het ministerie van Financiën onder haar beheer heeft, moet maandelijks tal van betalingen doen, terwijl de inkomsten van staat niet zijn toegenomen en in bepaalde gevallen zelfs afgenomen. We zijn in de maand juli en de overheid zal moeten overgaan tot het betalen van salarissen en vakantiegelden aan al haar werknemers, en daar zijn honderden miljoenen Surinaamse dollars mee gemoeid.

Minister Raghoebarsing heeft reeds meegedeeld, dat deze middelen ter beschikking zullen worden gesteld, hoe moeilijk dat ook zal gaan. De overheid heeft haar maandelijkse betalingsverplichtingen en daar moet aan worden voldaan. Zo moet de olierekening betaald worden, medicijnen mogen niet ontbreken, ambtenaren moeten betaald worden en dat is verreweg de grootste post, en zo mogen het onderwijs en de volksgezondheid, niet in gedrang komen. Zowel binnen ABOP als de VHP weet men heel goed dat de middelen schaars zijn en dat er maandelijks prioriteiten moeten worden gesteld om de zaak draaiende te houden. En zo wordt het land al vanaf juli 2020 bestuurd en met stunt- en vliegwerk voorkomen, dat de zaak niet helemaal in elkaar klapt. De overheid moet het hebben van directe en indirecte belastingen en die lopen niet op, omdat ze geen productiebedrijf is dat door vermeerdering van de output, meer kan verdienen. Dat moeten alle protesterenden, zowel bij ABOP als VHP, goed begrijpen. De verkiezingen zijn in aantocht en men tracht nu door elkaar de schuld te geven van de tekortkomingen in de afgelopen vier jaar, met de beschuldigende vinger naar de coalitiegenoot  te wijzen. A no me, na yu meki ding sma fu me e pina, wordt er steevast geroepen. En dat is zeer onsportief, want deze beschuldigingen had je al midden in de regeertermijn kunnen uiten. Maar zo is het nu eenmaal in de Surinaamse politiek: het met vuil smijten en de schuld bij derden zoeken. Deze aantijgingen zullen niet veel veranderen en de animositeit onderling alleen maar verergeren en ook de mogelijkheid tot een samenwerking na mei 2025, alleen maar verkleinen. Het beste is dan ook om gezamenlijk, zonder al te veel fricties, de eindstreep te halen en de vuile was niet langer buiten te hangen.