Het doek is gevallen voor Ramon, de man die gedacht had voorzitter van de paarse partij te worden, maar zijn meerdere heeft moeten erkennen in tante Jenny, die na 1987 deel is komen uitmaken van deze politieke entiteit. Tante Jenny werd sterker geschraagd dan Ramon, die zijn teleurstelling hierover niet onder stoelen of banken heeft kunnen schuiven. Maar wat had Ramon eigenlijk als goede dienaar van de baas wel gedacht? Dacht hij nou werkelijk dat hij de voorzittershamer in zijn bezit zou krijgen? Daarvoor moet je toch wel een bedreven en sluwe politicus, zijn en toch wél een gedegen intellectuele vorming hebben. Daar gaat hij tegenover tante Jenny toch wel behoorlijk de mist in. Na de vlucht van de voorzitter en baas van paars, heeft Ramon wel de nodige zeilen bijgezet, om op de stoel van de grote paarse roerganger, plaats te kunnen nemen. Al dit werk heeft niets opgeleverd, want Ramon werd bij de bestuursverkiezingen met een grote meerderheid voor tante Jenny, teruggewezen.

Tante Jenny zal Ramon wel naast zich moeten dulden, want de man zijn historische betrokkenheid vanaf 1980 bij  lang groen en daarna bij paars, poets je niet zomaar weg, wil je geen echte paleisrevolutie, in de hand werken. Zaterdagavond werden er meer loyalisten en een familielid in positie gebracht naast tante Jenny, die het niet bepaald makkelijk zal krijgen binnen een organisatie, die doordrenkt is van mensen die niet echt democratisch gezind zijn en de machtsstaat tot op heden adoreren en gaarne terug zouden willen zien in het Surinaamse politieke bestel. Tante Jenny en haar nieuwe voorzittershamer hebben nu de taak de paarse organisatie te leiden naar een beter resultaat op 25 mei het komende jaar. Dat de paarse club het niet gemakkelijk zal hebben, staat als een paal boven water. Een beter resultaat behalen dan op 25 mei 2020, blijft een grote open vraag, maar wél een groot verlangen van wat nog is overgebleven, na het vertrek c.q. de vlucht van de echte eigenaar en baas van paars. En juist omdat men binnen paars nu te maken heeft met verdeeldheid en ernstig verschil van meningen, misschien zelfs animositeit, zal het voor paars niet makkelijk zijn de vermeende achterban zwaar te vergroten. Tante Jenny heeft in ieder geval nu reeds een foute start gemaakt door de gevluchte en voor veelvuldige  moord veroordeelde  baas tot erevoorzitter  van paars te maken. Hiermede geeft tante Jenny aan, maling te hebben aan de rechterlijke macht en zijn bevindingen en slaat ze de nabestaanden van de slachtoffers van 8 december 1982, keihard in het gezicht. Maar ja, de paarse entiteit is aan het spartelen en hoopt met de benoeming van tante Jenny tot voorzitster, de zaak bij elkaar te houden en redden wat er nog te redden valt.