“In een schokkende wending van gebeurtenissen is Desi Bouterse onlangs benoemd tot erevoorzitter van de NDP, ondanks zijn recente veroordeling voor meervoudige moord en zijn status als ondergedoken veroordeelde. Deze benoeming roept ernstige vragen op over de integriteit van deze politieke partij en is een directe aanval op het rechtssysteem, de advocatuur en andere gerelateerde instituten”, aldus Sunil Oemrawsingh van de Stichting 8 december 1982.

Veroordeling

Desi Bouterse werd eerder dit jaar veroordeeld voor zijn rol in de Decembermoorden van 1982, waarbij vijftien prominente tegenstanders van zijn militaire regime werden geëxecuteerd. De veroordeling markeert een zeldzaam moment van gerechtigheid voor de slachtoffers en hun families, na decennia van onduidelijkheid en straffeloosheid.

Ondanks deze veroordeling, en het feit dat hij zich nu aan de justitiële autoriteiten onttrekt blijft Bouterse een controversieel fi-guur die nog steeds aanzien geniet in be-paalde kringen.

Benoeming tot Erevoorzitter

Het nieuws dat Bouterse is benoemd tot erevoorzitter van de NDP, komt volgens Oemrawsingh als een klap in het gezicht van iedereen die de rechtsstaat hoog in het vaandel heeft.

“Deze beslissing ondermijnt niet alleen de autoriteit van de rechters die het vonnis hebben uitgesproken, maar ook het werk van de advocatuur die jarenlang heeft gestreden om gerechtigheid te verkrijgen. De boodschap die hiermee wordt uitgedragen, is dat macht en invloed zwaarder wegen dan gerechtigheid en de wet. Het is een signaal dat degenen die zich schuldig maken aan de meest ernstige misdaden, nog steeds geëerd kunnen worden, zolang zij de juiste connecties hebben. Door iemand met een dergelijk beladen verleden en een lopende veroordeling tot erevoorzitter te benoemen, brengen de verantwoordelijken de reputatie van hun eigen organisatie in diskrediet.”

Oemrawsingh is voorts van mening, dat de benoeming van Desi Bouterse tot erevoorzitter een directe aanval is op de principes van gerechtigheid en gelijkheid voor de wet, en dringende vragen oproept over de waarden en prioriteiten van degenen die verantwoordelijk zijn voor deze beslissing. “Als samenleving moeten we ons afvragen welke boodschap we willen uitzenden en welke normen we willen handhaven”, aldus Oemrawsingh.