Steven Debipersad, voorzitter van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES), heeft zich al vaker uitgesproken over de toenemende brain drain van hoogopgeleide Surinamers en gezegd dat dit fenomeen een ernstige bedreiging is voor de toekomst van de economie. Volgens de econoom is het vertrek van talentvolle en intellectuele inwoners niet alleen een symptoom van de huidige economische problemen, maar vooral een teken van de uitzichtloosheid die zij ervaren. Deze uitzichtloosheid kan direct worden toegeschreven aan het falende leiderschap dat er niet in slaagt om vertrouwen in de toekomst te bieden, vooral aan jongeren.

De gevolgen van deze brain drain zijn al geruime tijd zichtbaar op de arbeidsmarkt. Bedrijven hebben moeite om personeel te vinden, wat leidt tot een toename van buitenlandse werknemers die de openstaande posities invullen. Dit probleem zal alleen maar groter worden als de verwachte investeringen, vooral in de olie- en gasindustrie, daadwerkelijk plaatsvinden, maar er onvoldoende lokaal talent beschikbaar is om de banen te vullen. We merken dat elke sector te kampen heeft met brain drain, zelfs grote werkgevers hebben een aantal mensen verloren aan multinationals die hier komen ‘shoppen’ naar talent. Het hoogste verloop ligt binnen de gezondheidszorg en het onderwijs, waar mensen die zich ondergewaardeerd voelen, vertrekken voor een beter salaris en voorzieningen. Het middenkader van medisch en technisch personeel kan met een erkende opleiding op de Nederlandse Antillen, in Guyana, Frans-Guyana, België en Nederland aan het werk. Soms vertrekken deze mensen niet eens naar het buitenland, maar zoeken werk in de callcenters die de afgelopen jaren als paddenstoelen uit de grond rijzen. Deze buitenlandse callcenters bieden hun personeel een uurloon van minimaal euro 2,- en dat ligt al hoger dan wat zij per dag verdienen bij lokale werkgevers. Natuurlijk lijkt dit easy money, maar deze bedrijven vereisen een aantal targets die niet voor iedereen haalbaar zijn. Keerpunt denkt dat het grootste probleem ligt bij partijpolitiek, corruptie en luiheid die zich zo diep genesteld hebben in deze drie vertakkingen van de top van Suriname. We komen terecht in een vicieuze cirkel, waarbij nepotisme de top van organisaties bepaalt en kwaliteit niet doorstroomt, maar zelf vermijdt de competitie met nepotisme aan te gaan. Op Facebook en in de lokale dagbladen zie je dagelijks een aantal vacatures van grote organisaties en scholen die naarstig op zoek zijn naar gekwalificeerd personeel, waaruit geconcludeerd kan worden, dat er veel kader wegtrekt. Het is natuurlijk niet vreemd dat wanneer mensen hebben gestudeerd, hetzij lokaal of internationaal, zij weg willen als zij geen toekomst meer zien in het land waar zij reeds gevestigd zijn. Het lijkt een steeds groter probleem, waardoor bedrijven met weinig capabele mensen de operaties moeten voortzetten. Keerpunt vraagt zich af, hoe wij een land kunnen ontwikkelen als alle (hoog)geschoolden toch vertrekken, omdat zij zich ondergewaardeerd voelen vanwege de economische financiële crisis in het land.  Wij zijn van mening, dat landen en de werkarmen niet door wonderen welvarend, veilig of gezond worden. Ze komen tot bloei, omdat de personen die geloven in keuzes op basis van feiten en cijfers, die geen boodschap hebben aan weekend of feestdagen, die de gezinsleden van hun ondergeschikten bij voornaam kennen, zich door iets anders laten motiveren dan goud, bauxiet of olie uit de grond te lepelen. Deze mensen ontwikkelen zich, omdat er iets onaantastbaars in hun zit, wat het interne kompas drijft. Deze toewijding is de motor van passie voor een beter land, een betere watervoorziening, een betere luchtvaartmaatschappij of betere telecommunicatie. Alleen met dit soort mensen kun je verder, omdat zij een diepgewortelde haat voor oneerlijkheid bezitten en zij daardoor zelfverrijking, met harde hand willen snoeien en verwijderen. Hun drijfveer is om onkruid van corruptie uit te bannen, in iedere laag uit te roeien en zich te onderscheiden als goede voorbeelden van uitzonderlijke mannen en vrouwen, die de harde, ondankbare en eenzame keuze maken voor het publiek en maatschappelijk belang. De roofbouw op onze eigen kennis en kunde, laat Suriname kaal en verdorven achter, met eilandjes van privéscholen, privéclubs en privéklinieken, waar men elkaar de hand schudt en feliciteert met bedrijfsresultaten voor de eigenaren in Colorado, Luxemburg en Parijs.