Het wekt steeds weer verbazing, wanneer leden van de NDP in De Nationale Assemblee, menen forse kritiek te kunnen en mogen leveren op de verrichtingen van de huidige regering. Velen zijn van mening, dat de huidige machthebbers voor de verkiezingen van mei 2020 veel beloofd hebben aan het volk en dat ze om wat voor reden dan ook, in veel opzichten hebben gefaald. Daarom is de ontevredenheid bij velen niet gering.

Het leven in Suriname is in de afgelopen vier jaar voor veel mensen veel zwaarder geworden en dat komt door de enorme stijging van tarieven voor goederen en diensten. Ook het steeds verder verwijderen van overheidssubsidies op goederen en diensten en de bevolking voor het verschil laten opdraaien, heeft veel kwaad bloed gezet. Natuurlijk koren op de molen van de NDP, die eigenlijk aan de basis heeft gestaan van de huidige financieel-economische en sociale ellende, die wij nu doormaken. De NDP heeft tussen 2010 en 2020 tijdens de regeringen Bouterse, vooral op het financiële vlak een desastreus beleid gevoerd en droeg in juli 2020 een volledig failliete boedel over aan de nieuwe regering onder leiding van Chandrikapersad Santokhi. De NDP kon voor haar opstappen, niet eens meer de ambtenaren hun vakantiegeld en salarissen betalen. De lokale banken gaven ook niet meer thuis, toen men vanwege de NDP, wederom enorm wilde lenen voor de betalingen aan haar werkers. Een totaal geruïneerde macro-economie met een torenhoge binnenlandse en buitenlandse schuld, werd in de schoot van de nieuwe machthebbers geworpen. Toch wél de grootste boosdoener in dit financieel-economische debacle, Hoefdraad, nam de benen, omdat het Openbaar Ministerie hem op de hielen zat.

Is meneer Parmessar, wetgever voor de NDP in DNA,  vergeten dat door zijn partij de valutakasreserves en termijndeposito’s van de lokale banken en ondergebracht bij de Centrale Bank, groot 197 miljoen dollar, gewoon  werden gejat door zijn partijgenoten? Deels voor de aanschaf van aardappelen en uien, en een peperdure reis van voorzitter Bouterse naar China, kort voor de verkiezingen. Is meneer Parmessar, die nu klaagt over verhoogde prijzen voor onder meer nutsvoorzieningen, vergeten dat meneer Hoefdraad op grote schaal ertoe was overgegaan het overheidstekort monetair te financieren en dat toen reeds de wisselkoersen voor de dollar en euro met honderden procenten waren gestegen en de prijzen voor goederen en diensten, toen al op hol waren geslagen van 3.35 SRD voor een dollar in 2013 tot ver boven de 14 in 2020.  Waarom herhaalt Parmessar niet in het parlement, dat onder de regering Bouterse, onze ratings (kredietwaardigheid) bij de ratingbureaus Fitch, Standard & Poors en Moody’s waren gekelderd naar een junkstatus? Door deze status was de regering Santokhi reeds in 2020 verplicht, de weg van het Internationaal Monetair Fonds, IMF, op te zoeken in een poging een reddingsactie voor de economie alsnog een kans van slagen te geven. Door het desastreuze beleid van de NDP tussen 2010 – en 2020 heeft het volk haar weggestemd in 2020 en naar de oppositiebanken verwezen.

In een poging de huidige regering op het verkeerde been te zetten, wordt er nu ingehakt op de enorme prijsverhogingen. Maar heer Parmes-sar, er is nog steeds een oorzaak en een gevolg en de NDP is de pure veroorzaker van deze ellende door de steeds genomen verkeerde beslissingen, die funest waren voor Suriname en zijn bevolking. Het is dan ook niet vreemd dat de partij op vergaderingen komt met haar “Mea Culpa” en om vergiffenis vraagt. Maar velen zijn niet vergeten wat de NDP allemaal fout heeft gedaan en de roofpartijen van de staatskas en waarom men nu zo arm is. Er zijn natuurlijk mensen met oogkleppen op en die aan amnesie lijden, maar die groep is behoorlijk uitgedund. De overgrote meerderheid is niet meer geïnteresseerd in leuke podiumtaal, maar wel brood op de plank en dan zeker elke dag. Men moet niet denken dat men met afgeven op huidige bestuurders en loze beloften, ver zal komen. Men is klaarwakker en wenst nu wel een beter Suriname en men luistert steeds minder naar bedriegers met dubbele agenda’s, die er alleen op uit zijn er beter van te worden en hun partijleden, vrienden en familieleden te accommoderen. Parmessar en zijn NDP moeten zich goed realiseren dat grote verkiezingswinsten een utopie voor de partij zullen blijken te zijn. Met nieuwe en hoopgevende alternatieven komen zit er gewoon niet in, daar is het land gewoon te arm voor geworden. Eerlijkheid moet men etaleren en zeker geen hypocrisie, want het laatste hebben we in de afgelopen decennia al in voldoende mate ervaren.