De algemene vrije en geheime verkiezingen voor volksvertegenwoordigende lichamen zijn in aantocht. Op 25 mei 2025 zullen de Surinaamse kiesgerechtigden in staat worden gesteld de huidige regering een hernieuwd mandaat te verschaffen of voor een andere coalitie  te kiezen. Dat het een coalitie van meerdere partijen wordt, staat voor de ingewijden  en analitici in de Surinaamse politiek, als een paal boven water. Geen enkele partij zal op een eerlijke manier in staat zijn, een tweederde meerderheid in DNA te behalen om dan zonder slag of stoot een nieuwe leiding van het land, waaronder de president, aan te wijzen. Maar we zijn nog niet helemaal in de verkiezingsroes beland, of we bemerken  wederom  het fenomeen van het politiek gangsterisme en dat is, dat figuren die regelrechte affiliaties hebben met de onderwereld, oftewel de informele sector,  verwoede pogingen ondernemen binnen bepaalde ‘’grote’’ politieke partijen binnen te dringen.

Het meest verontrustende is dat bepaalde leden van het hoofdbestuur van bepaalde politieke entiteiten, ziende blind schijnen te zijn, en  de ‘’boromangs’’ die reeds jaren kongsies onderhouden met lieden uit de grensoverschrijdende misdaad, de ruimte bieden de partij(en)  binnen te dringen.  En waarom biedt men deze lui, die niet veel goeds in de zin hebben de ruimte,  deel te gaan uitmaken van de partij en de propagandamachine? Het antwoord op deze vraag, is niet moeilijk te geven. Verkiezingen zijn een dure grap en je moet heel goed bij kas zijn, om goed uit de verf te komen. Een aantal partijen dat niet goed bij kas is , heeft er nu wel voor gekozen op jacht naar veel geld te gaan en die jachtpartij zal slechts succesvol uitpakken, als ruimte wordt geboden aan de voormelde boromangs, omdat die al jaren hechte banden onderhouden met de onderwereld en zijn witwasgelden, die in hoge mate aanwezig zijn.

Bij de verkiezingen van 2020 hebben we reeds gezien, waartoe deze lieden en hun smerige penningen toe in staat zijn en hoe vloeiend ze een verkiezingscampagne van zeker twee politieke partijen, hebben kunnen laten verlopen. Geld in overvloed, verkiezingswinst  ‘a spikri’’ maar daarna wel ervoor zorgen dat de criminelen en witwassers rijkelijk hun business konden voortzetten. Tot op heden zien we dat er een aantal strafrechtelijk onaantastbaren zijn gebleve en dat hun activiteiten in sneltreinvaart kunnen worden voortgezet. Zeker een oudere politieke partij is momenteel naar onze mening overstag gegaan en laat thans het schuim uit de maatschappij, dat duidelijk verbindingen heeft met de informele boys and girls, binnen. Zulks tot groot ongenoegen van bestuurs- en partijleden, die zich het niet kunnen voorstellen, dat er thans ruimte wordt geboden aan crimineel geëngageerde elementen die straks ook een verkiesbare plaats zullen krijgen op kiezerslijsten en de komende vijf jaar  mogelijk onze volksvertegenwoordigers, zouden kunnen worden. Spanningen ten top zijn nu reeds gecreëerd in bepaalde politieke partijen. Of het toetreden van deze politieke boromangs een voordeel voor de partij zal zijn, valt ernstig te betwijfelen. Kan ook de verdere ondergang van zeker één politieke partij betekenen.