Wanneer je als rijk kredietverlenend land (China) heel goed op hoogte bent van de kredietwaardigheid en verdiencapaciteit van een land met een groot schuldenvraagstuk als Suriname, en het helemaal niet duidelijk is wanneer  dat land in staat zal zijn het geleende bedrag van maar liefst 550 miljoen dollar terug te betalen, dan zal het eerstgenoemde land er niet makkelijk toe over gaan een schuldherschikkingsovereenkomst met Suriname te tekenen.

Een dergelijke overeenkomst houdt namelijk in, dat terugbetaling over een veel langere termijn  zal moeten worden uitgesmeerd, en China heeft in de afgelopen ruim drie jaar duidelijk laten merken, niet warm te lopen voor een herschikking  met een debiteur die niet als betrouwbaar, moet worden aangemerkt.  President Santokhi had vooraf kunnen weten, dat de Chinese communistische regering in Beijing, zelfs door zijn aanwezigheid bij een staatsbezoek, niet geneigd zou zijn  een herschikkingsovereenkomst te tekenen voor een bedrag van zeker 550 miljoen dollar en vooral niet als Beijing weet, dat Suriname op korte termijn met zijn huidige bonafide valutaverdiensten, dit bedrag niet snel zal kunnen terugbetalen. Volgens de jongste berichten heeft de Chinese regering slechts bepaald wat notulen, die betrekking zouden hebben op de uitstaande schuld aan China, met de Surinaamse regeringsdelegatie te ondertekenen, maar dat er zeker nog geen sprake is van het ondertekenen van een schuldherschikkingsovereenkomst. Een goede en gedegen afhandeling in deze kwestie kan daarom nog heel lang op zich laten wachten en  nu reeds kan gesteld worden, dat de Chinezen niet van plan zijn de schuld te herschikken, hetgeen een financieel nadeel voor China zou opleveren.  En terwijl we weten hoe zwaar we in de schuld bij China staan en ons ook heel goed realiseren dat we met deze verdiensten, niet in staat zullen zijn terug te betalen, gaan we met een bedelbrief en ook namens president Ali van Guyana, de Chinezen verzoeken of ze een brug over de Corantijn willen voorfinancieren. Met geen  woord heeft president Santokhi voorafgaande aan zijn reis naar China onthuld, dat hij de Chinese regering zou vragen, zijn prestigieuze project voor hem voor  te financieren. Het moet duidelijk zijn, dat met de bouw van deze oeververbinding en een eventueel akkoord met de Chinese regering, de schuld van ons land tot ver boven de 1 miljard dollar zou stijgen. Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig, terwijl dit land kampt met tal van tekortkomingen en bijvoorbeeld onze volksgezondheid aan het ineenstorten is? Het moet voor eenieder glashelder zijn, dat de regering in Beijing haar gastvrijheid aan de president en zijn gezelschap  heeft getoond en er misschien nog wat zakelijke afspraken zullen worden gemaakt in het kader van de goede bilaterale  betrekkingen, maar dat daar de schuldherschikking en de bouw van een brug over de Corantijn, niet bij inbegrepen zullen zijn. Deze regering moet een keertje wat minder zaken in achterkamertjes  bekokstoven en beslissen over de ruggen van DNA en de gemeenschap. Alleen dan zal ze wat meer waardering bewerkstelligen en het wantrouwen doen verminderen.