Heeft klagen nog wel zin, als het gaat om de beroerde wijze waarop de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, SWM, haar klanten van water denkt te kunnen voorzien? Het is nu al maanden zo, dat de SWM niet bij machte is haar afnemers van water op een gebruikelijke en gewenste wijze te voorzien.  Wat wél opvallend is, is dat het steeds weer om vrijwel dezelfde verzorgingsgebieden gaat, waar de SWM ernstig in gebreke blijft, op dagbasis voldoende water te leveren.

Vanaf september vorig jaar gebeurt de waterdistributie in de verschillende wijken, waaronder Paramaribo-Centrum, met horten en stoten, en in bepaalde wijken komt er dagen achtereen geen druppel water uit de kraan.  De meeste mensen die ernstig gedupeerd worden en geen goede respons van de SWM krijgen op hun klachten, grijpen naar sociale media om precies aan te geven, wat voor ellende ze weken achtereen moeten doormaken. Bepaalde klanten van de SWM, die beter in de slappe was zitten, kopen water per kubieke meter voor woekerprijzen. Dit water wordt dan door particulieren geleverd, die daar grove ‘n nyans op maken. Dit is een vorm van oplichterij, waar de overheid een stokje voor dient te steken.  De SWM heeft zeker tot taak de samenleving te komen uitleggen, waarom ze geen water in bepaalde gebieden kan leveren. Zoiets heet nog steeds openbaarheid van bestuur, en daar dient ook de SWM als parastataal, zich aan te houden. De SWM heeft enige tijd geleden duidelijk gemaakt in een persconferentie, waar het aan ligt dat ze niet genoeg water kan leveren en wel op gezette tijden. De maatschappij liet via haar woordvoerders weten, dat ze ernstig gebrek heeft aan materieel en materiaal en dat ze geen geld heeft voor vervangingsinvesteringen. Ook is er sprake van achterstallig onderhoud op de hoofdstations en onderstations, die het water dienen te verpompen naar de afnemers. Om zaken weer redelijk op gang te brengen, behoeft de SWM zeker 7 miljoen dollar, maar daarvoor moet Financiën over de brug komen. Financiën op zijn beurt en bij monde van zijn minister Raghoebarsing, heeft verklaard, dat de SWM met een goed bedrijfsplan, vervat in een sluitend dossier, voor de dag moet komen, alvorens gelden vrijgemaakt kunnen worden.  Als de SWM in staat is een dergelijk dossier samen te stellen en indient, zal Financiën na bestudering van de bescheiden, overgaan tot het betalen van de verlangde bedragen.  De SWM moet daarom goed voor de dag komen met een eerlijk dossier, om aan geld te komen. Wanneer dat allemaal van de grond komt, weet Joost. In de tussentijd moddert de SWM maar aan en wordt de situatie in de levering van goed en veilig drinkwater steeds nijpender, waarbij bepaalde wijken wel water krijgen uit de kraan en andere helemaal niet. Paramaribo-Centrum is daar een uitmuntend voorbeeld van.  Ook de zogeheten publiciteitsafdeling van de SWM, is steeds minder of helemaal niet meer bereikbaar. Ze denkt vermoedelijk  de klagers af te schepen met de zoveelste waterlevering uit een tankwagen, hetgeen niet als oplossing van het vigerende vraagstuk,  kan en mag worden gezien.  Ook de regering doet voor wat betreft het watervraagstuk, alsof haar neus bloedt. Er worden  via  het ministerie van Openbare  Werken wel tal van civiele projecten aangekondigd, die miljoenen  dollars gaan kosten en deels door de IDB gefinancierd worden, maar over een goede en gezonde watervoorziening, wordt met geen woord gerept.  Dit is weer gewoon een kwestie van het  op een juiste wijze kiezen van prioriteiten.  De SWM is een parastataal en daar dient geld voor vrij te komen. Ook dient men de watertarieven aan te passen om het bedrijf levensvatbaar te maken en houden, want met de huidige tarieven voor water per kubieke meter, is het bedrijf reddeloos verloren.  Wij blijven erbij dat  water tot de eerste levensbehoeften behoort en dat geen enkele regering daarmede mag staan sollen.