De kogel is door de kerk. De regering is akkoord gegaan met een tariefverhoging van maar liefst 100 procent voor alle bus- en boothouders, aangesloten bij het Nationaal Vervoer Bedrijf, NVB. De regering had eigenlijk geen keus, omdat ze na evaluatie van de gestegen kosten van deze transporteurs over de weg en op het water heeft ingezien, dat het niet anders kon. Je kan niet blijven rijden en of varen als de bedrijfskosten veel hoger liggen dan de inkomsten. Bussen gaan kapot en kunnen niet gerepareerd worden, de brandstofprijzen schieten de lucht in en je bent niet meer in staat op een normale wijze bij te tanken. Het is dan ook meer dan begrijpelijk dat men tegen de regels in, was begonnen meer te vragen voor het transport over de weg en op het water. De regering tracht uit zuiver populistische overwegingen bepaalde tarieven zo lang mogelijk laag te houden, omdat ze bang is voor sociale onrust en straatacties, maar weet zelf uit haar eigen berekeningen, dat zulks in strijd is met de realiteit en bepaalde sectoren en ondernemers met een dergelijk beleid, ernstig in de verdrukking geraken en een onverstandige benadering van een nijpend vraagstuk, niet langer pikken. De overheid dient zulks, ongeacht het risico van meer onvrede, in te zien en zo ook te voorkomen dat anarchisme, de overhand neemt. Zo zijn veel tarieven van voorzieningen allang achterhaald. We denken daarbij gelijk aan de tarieven voor water die te laag zijn, waardoor de bedrijfskosten van de SWM veel hoger liggen dan de inkomsten en daardoor de distributie in ernstig gevaar komt. Daar moet de overheid ook correcties toepassen en armlastigen door middel van ondersteuning c.q. subsidies, tegemoet komen. Gewoon een kwestie van zaken administratief goed uitwerken, waardoor de financieel draagkrachtigen meer betalen dan de armlastigen. Wanneer een land gebukt gaat onder inflatie, zoals we dat vanaf 2012 meemaken, dan moet elke overheid correctief optreden en waar mogelijk, inflatiecorrecties toestaan in tarieven, maar ook op het vlak van de lonen. Dat hoeven geen rigoureuze correcties te zijn, maar wél om grotere verkommering te voorkomen. Bus- en boothouders hebben zich weerspannig opgesteld door zelf nieuwe tarieven vast te stellen. Een tendens die zich nu voordoet, maar ook kan overslaan in andere sectoren, waar de overheid de zaak onder bedwang tracht te houden, maar in strijd met de realiteit is. Laten we daarom hopen dat ze zaken realistisch blijft bekijken en niet ondernemers om zeep helpt, door stram vol te houden aan een beleid dat nog meer spanningen veroorzaakt.