Mogelijke plannen om grootschalige landbouw in Suriname te ontwikkelen, hebben tot verzet geleid bij inheemse gemeenschappen, natuurbeschermingsgroepen en sommige parlementsleden, die zich zorgen maken over de ontbossing van het Amazonegebied en het lot van voorouderlijke gebieden. Regeringsdocumenten die vorig jaar voor het eerst gepubliceerd werden door Mongabay, toonden aan dat honderdduizenden hectaren van het oerwoud van Suriname zouden worden vrijgegeven voor landbouw. “De overheid communiceert niet met de mensen in het bos. Ze geven niets om het welzijn van de gemeenschappen”, zegt Hugo Jabini, een mensenrechtenadvocaat en lid van de Saamaka-stam. Deze stam is afhankelijk van de bossen voor de jacht en visserij. “Ze richten zich alleen op hun eigen politieke voordeel, hun eigen gezin, hun eigen economische belangen.”

Mongabay meldde oorspronkelijk dat ongeveer 354.836 hectare (876.819 acres) land in aanmerking kwam voor gebruik in de landbouw, waardoor enorme delen van het regenwoud moesten worden gekapt. Maar uit een nieuw rapport van Monitoring of the Amazon Project (MAAP), waarin een rigoureuzere analyse van de gegevens van Mongabay werd uitgevoerd, bleek dat het beschouwde gebied zelfs nog groter zou kunnen zijn: ongeveer 467.000 hectare (1.153.982 acres), waarvan 451.000 hectare (1.114.445 acres) is primair bos.

Het rapport vermeldt dat het een schokkende hoeveelheid ontbossing zou zijn voor een land dat de afgelopen twintig jaar een jaarlijks ontbossingspercentage van slechts 6.560 hectare (16.210 acres) heeft gekend, een van de laagste op het continent.

De kaart hieronder toont verschillende lokale en inheemse gemeenschappen die zich binnen of op de grens van de vermeende ontwikkelingsplannen van de regering bevinden. Er zijn ook verschillende beschermde gebieden in de buurt, waaronder het natuurreservaat Kaboeri Kreek, het natuurreservaat Snake Creek, het natuurreservaat Nanni, het natuurreservaat Centraal Suriname en het natuurreservaat Peruvia.

Suriname is het enige land in Zuid-Amerika dat de inheemse landrechten niet formeel heeft erkend, terwijl de huidige wetgeving in het parlement vastloopt. Gemeenschappen beginnen zich nu zorgen te maken dat de landbouwontwikkeling het einde van deze inspanningen zal betekenen.

“We worden bedreigd met landdiefstal, het kappen van bossen, verlies van biodiversiteit en vernietiging van het milieu”, zegt de Vereniging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname (VIDS) in een verklaring. “De belangrijke kansen op levensonderhoud van de eerste bewoners van Suriname worden ons ontnomen en er bestaat angst voor onze veiligheid.”

Het voegde eraan toe: “VIDS vindt het onaanvaardbaar dat grote stukken land momenteel worden toegewezen voor grootschalige landbouwdoeleinden.”

Het Kabinet van de President en het ministerie dat gaat over landbeleid en bosbeheer, hebben niet gereageerd op een verzoek om commentaar op dit verhaal. Deze maand werd een petitie gelanceerd, gericht aan de president van de Republiek Suriname, om het bewustzijn te vergroten en de ontwikkeling van de landbouw tegen te houden. “We zullen het potentieel verliezen om jaarlijks tot 2 miljard dollar te verdienen aan de diensten voor koolstofopslag en -absorptie die ons bos biedt”, aldus het rapport.

Suriname bestaat voor ongeveer 93 procent uit oerbos, waardoor het een van de weinige landen ter wereld is met een koolstof-negatieve economie, wat betekent dat het meer koolstofdioxide absorbeert dan het uitstoot. Maar voedselschaarste en hoge armoedecijfers hebben de regering onder druk gezet om nieuwe inkomstenstromen te ontwikkelen, waarvan de landbouw een van de meest aantrekkelijke is.

Lokale grondontwikkelaars proberen ter voorbereiding hun projecten op te schalen. Doopsgezinden (mennonieten) zijn in gesprek met de regering om naar Suriname te emigreren en boerderijen op te zetten. Hun geschiedenis van agressieve expansie en ontbossing – met name in Mexico, Belize en Bolivia – is een grote zorg voor natuurbehoudsgroepen. Mennonieten staan erom bekend dat ze in snel tempo land opkopen.

“Ik roep op tot een dringend onderzoek naar de acties van de minister van Grondbeleid”, zei Rabin Parmessar, een parlementslid, vorige week. “Het is de eerste keer in de geschiedenis dat een minister van landzaken betrokken is bij zoveel vermeende corrupte landtoewijzingen.”

Hij voegde eraan toe: “Het is verwerpelijk dat buitenlanders in aanmerking komen voor hectares land, terwijl onze eigen landgenoten jaren wachten op een vierkante meter om aan tuinbouw en landbouw te doen.”

Parmessar vertelde Mongabay dat hij gefrustreerd is door het gebrek aan transparantie van ambtenaren van het ministerie, die later deze week tijdens begrotingsbesprekingen met het parlement moeten spreken over ontwikkelingsplannen.

Inheemse groepen zijn nog steeds bezig met het organiseren van verzetsinspanningen. Het Maroon Awareness Platform, een overkoepelende organisatie die groepen van Afro-afstammelingen in Suriname vertegenwoordigt, vertelde Mongabay dat de regering niet met hen communiceert, wat betekent dat het platform vaak de laatste is die weet wat er gebeurt, laat staan dat ze een reactie kan bedenken.

Hoewel de Saamaka-gemeenschap niet rechtstreeks wordt beïnvloed door het land dat is opgenomen in de door de overheid verkregen kaarten van Mongabay, zei de gemeenschap dat ze overweegt de zaak voor te leggen aan het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens in Costa Rica, dat kwesties behandelt die verband houden met mensenrechtenschendingen in Latijns-Amerika.

“De wereld zal weten welke rol deze regering in dit alles speelt”, zei Jabini. “Als ze op internationale fora verschijnen en praten over Suriname als het groenste land, zal iedereen weten dat dit een grote leugen is, omdat hun acties anders zijn dan wat ze zeggen.”

Bron: news.mongabay.com