In het Radioprogramma ABC Aktueel is naar voren gekomen dat de Coppenamerivier in Suriname, de schoonste rivier ter wereld is. Een gegeven dat Surinamers moeten proberen te behouden in een tijd waar veel van onze bossen en wateren vervuild dreigen te geraken.

Rudolf Elias stelt dat als de regering in Suriname besluit om 550.000 hectare beschikbaar te stellen voor landbouw, dan moet er volgens hem een gedegen studie over gedaan worden. Elias is van mening, dat om snel een dergelijk verregaand besluit te nemen, niet getuigt van verantwoordelijk beleid. Hij wees erop, dat er gedegen studies gedaan moeten worden, en een parlementaire discussie hieromtrent op gang moet komen. Verder zou Elias graag zien, dat een groep deskundigen geselecteerd wordt om te kijken of het regeringsbesluit van nut is voor volk en land.

Elias verwijst ook naar het gepraat over carbon credits, maar vraagt zich af, of “does it makes sense”, waarmee wordt bedoeld dat, als iets logisch is, kun je het begrijpen. Volgens hem moet duidelijk zijn, of we meer aan de ‘carbon credits’ over gaan houden. Ook gaf hij het voorbeeld van een project uit het verleden, namelijk de West-Suriname bauxietontginning. Elias zei dat daar nog eens naar gekeken moet worden, om de betekenis van dit project vast te stellen.

Hij is van mening dat het West-Suriname bauxiet nog steeds waarde heeft, maar hij vraagt naar een studie van goede kwaliteit, om te weten, hoe verder te gaan. Elias zei dat we wel vooraf moeten weten, wat de ontginning van het bauxiet aldaar gaat opleveren. Ook schetste hij indien Suriname niet meer het groenste land van de wereld wil zijn, en geen carbon credits zou willen aanbieden aan belangstellenden in de wereld, dan moeten we dat aangeven. Echter stelde hij dat we wel dat eerst moeten laten onderzoeken, waarom we met de bovenstaande ontwikkeling willen stoppen.

Elias wees er voorts op dat er veel tribale volken en inheemsen in de gebieden wonen waar carbon credits zullen worden verleend. Volgens hem was afgesproken, eerst met de mensen te praten, alvorens er besluiten worden genomen over het aanbieden van carbon credits.

Ook verwees hij naar de twee veroordelingen van Suriname door de Organisatie van Amerikaanse staten (OAS), omdat de regering zich niet heeft gehouden aan afspraken met bewoners van het binnenland.

Elias riep de beleidsmakers op, niet nog eens een derde veroordeling te krijgen. Volgens Elias zou het een stap voor stap aanpak moeten zijn, zodat Suriname de juiste handelingen achter elkaar pleegt om uiteindelijk tot een goed resultaat te komen. Ook wenst hij dat niet alleen het parlement zijn zienswijze geeft over een belangrijk besluit om 550.000 hectare te gebruiken voor vernietigende landbouwactiviteiten, maar ook wenst Elias in deze kwestie deskundigen te raadplegen die gaan onderzoeken of de regering correct handelt in een eventueel besluit om carbon credits, positief te maken.