Er is volgens Michael Hiwat, Oceans and Wildlife Officer van het Wereld Natuur Fonds (WWF), een regionale aanpak nodig om de illegale visserij in te dammen. Hij vertelt dat in 2018 een regionale workshop werd gehouden over dit probleem, waarna er een regionaal project tussen Suriname, Frans-Guyana en Guyana ontstond om dit euvel aan te pakken. Er worden onder meer (nationale) actieplannen ontwikkeld tegen de illegale visserij. Het project dat in de beginfase is, duurt nu al drie jaar.

De regionale aanpak is volgens Hiwat vooral nodig, omdat los van de lokale illegale visserij, er de grensoverschrijdende vorm is met buitenlandse boten, die in lokale wateren zonder toestemming komen vissen. “Uitwisselen van gegevens tussen de landen, gebeurt niet optimaal. Het vindt wel op beperkte schaal plaats tussen Suriname en Frans-Guyana, maar er is veel meer mogelijk voor een betere samenwerking. Je kan het niet alleen aanpakken, het zal gecoördineerd moeten worden gedaan”, stelt Hiwat.

Wereldwijd, dus ook in Suriname, vormt illegale visserij een probleem. Zonder indamming, zal er op den duur sprake zijn van overbevissing. Deze vorm van stroperij kan grote gevolgen hebben voor de vispopulatie wat weer consequenties zal hebben voor de mens, omdat vis een belangrijke voedselbron vormt. Illegaal vissen in Surinaamse wateren werkt daarenboven oneerlijke concurrentie in de hand ten opzichte van degenen die zich aan alle regels houden.  De Internationale Dag voor de Strijd tegen Illegale, Niet-gerapporteerde en Ongereguleerde Visserij (5 juni), moet meer aandacht krijgen om de bewustwording te versterken, zeggen voorstanders van een stevige aanpak van de illegale visvangst.

“Om duurzame visserij te kunnen garanderen, is het belangrijk illegaal vissen te bestrijden, want het heeft slechte invloed op de vispopulatie”, zegt Hiwat. Hij is van mening, dat het ook belangrijk is dat Suriname een duidelijk beleid formuleert voor bijvangst. Volgens hem is het ook belangrijk die te verminderen.  “Het WWF is samen met de Visserijdienst, de Wereldvoedselorganisatie en de National Oceanic and Atmospheric Administration bezig een speciaal systeem te ontwikkelen voor de sector, om zo de bijvangsten te verminderen of zelfs te voorkomen”, aldus Hiwat. “Het uitvoeren van een biomassastudie om na te gaan, wat de status is van de vispopulatie, is zeker van belang voor een duurzaam visbeleid”, zegt Hiwat. “Dan zien we hoe het zit met overbevissing”, aldus Hiwat. Suriname heeft eerder een nieuw visserijmanagementplan getekend, waarin ook staat, hoe de illegaliteit zal worden aangepakt. Ook het Visserscollectief pleit voor aanpak van het illegaal vissen. “Het blijft een bedreiging voor de lokale vissers, maar ik denk niet dat het kan worden uitgeroeid omdat veel mensen er baat bij hebben dat het in stand wordt gehouden”, zegt secretaris Mark Lall.

“Maar het is niet eerlijk naar de legale vissers toe, die betalen voor het keuren van hun boot, voor hun vergunning en daarnaast nog andere uitgaven hebben. Hoe zullen wij daartegen kunnen concurreren?”, aldus Lall.

Hij pleit voor meer controle en regel- en wetgeving om vissers die illegaal werken, te ontmoedigen. “Ze begaan een economisch delict en moeten een boete opgelegd krijgen. Hoe vaker ze beboet worden, hoe minder mensen zich hieraan schuldig zullen maken”, meent Lall. Hij kijkt uit naar het resultaat van het regionale project. “We juichen elke stap toe om illegale visserij in te dammen. Dagelijks zien we dingen gebeuren op het water, maar niemand die optreedt”, aldus Lall. Om de controle op te voeren, bekijkt de overheid samen met WWF-mogelijkheden om inspecteurs van de Visserijdienst op te leiden tot buitengewoon agent van politie. “Vaak zien zij zaken, maar mogen niet optreden en zijn afhankelijk van de politie. Door ze tot buitengewoon agent te maken, kunnen zij ter plekke optreden”, zegt Hiwat.

Dat duurzame visserij een utopie is, wil de WWF-functionaris niet zeggen. “Als men zich aan de regels houdt die zijn vastgesteld om duurzame visserij te garanderen, kan het wél. Echter, we merken in de praktijk dat het vaak misgaat, omdat mensen vooral hebberig zijn en steeds meer willen vangen”, aldus Hiwat