ExxonMobil Guyana Limited (EMGL), de exploitant van het Stabroek-blok, zal dagelijks ruim twee miljoen vaten afval dumpen tijdens olieproductieactiviteiten bij zijn derde project, Payara.

Het Payara-project wordt ontwikkeld door het Floating Production Storage and Offloading (FPSO)-schip Prosperity. Dat schip was ontworpen om 220.000 vaten olie per dag (bpd) te produceren volgens de milieueffectrapportage (EIA) die door de ontwikkelaar was ingediend. Het onderzoek, uitgevoerd door de consultant van Exxon, Environmental Resources Management (ERM), legt ook uit dat tijdens de olieproductie dagelijks meer dan twee miljoen vaten afval zullen worden geloosd.

Payara begon officieel met de productieactiviteiten op 14 november 2023. Volgens het ERM gaat het om de volgende lozingen (per dag): 300.000 vaten geproduceerd water, 1,6 miljoen vaten koelwater, 265.000 vaten sulfaatverwijdering en drinkwaterverwerkingspekel, 1800 vaten FPSO-bilgewater; 250 bpd grijs water, 70 bpd rioolwater en 40 bpd voedselafval. Dit betekent dat de exploitant alleen al bij het Payara-project iets meer dan 2,1 miljoen vaten afval per dag zal dumpen.

Momenteel produceert Exxon ook olie bij de Liza One- en Liza Two-projecten in het Stabroek-blok. Het ERM heeft in de Payara-studie erop gewezen dat bepaald afval vóór lozing zal worden behandeld om vervuiling van het milieu en ernstige gevolgen voor de mariene hulpbronnen te voorkomen.

Geproduceerd water dat olie en vet bevat en een hoge temperatuur heeft, wordt bijvoorbeeld behandeld om ervoor te zorgen dat het oliegehalte niet hoger is dan 42 milligram per liter (mg/l) op dagelijkse basis of 29 mg/l op maandbasis.

Het voormalige hoofd van de Environmental Protection Agency (EPA), dr. Vincent Adams, had zijn bezorgdheid geuit over deze norm, met het argument dat het oliegehalte in het geproduceerde water gedurende de looptijd van een project kan oplopen tot honderdduizenden vaten.

Dr. Adams, een petroleum- en milieu-ingenieur, vertelde verslaggevers dat terwijl vicepresident Bharrat Jagdeo opschept over de aanscherping van de milieubepalingen in de vergunningen, de regering er niet in is geslaagd ervoor te zorgen dat de exploitant dit giftige afval opnieuw in de putten injecteert.

Hij legde uit: ‘’Al dat water wordt in de oceaan gedumpt in plaats van het gedurende het hele leven opnieuw te injecteren, en als we zien dat de EPA dit verhaal hier uitzendt over het behandelen van het water, zit er nog steeds olie in het water, en als je die kleine concentratie over de levensduur van het veld berekent, zullen er honderdduizenden vaten pure olie met dat water in de oceaan zijn gedumpt.’’

Adams merkte daarom op: “Dus als ze het hebben over slechts 29 milligram per liter, klopt dat. Voor elke miljoen vaten water die worden gedumpt, gaan er 29 tot 40 vaten olie naartoe. Dus als je het bij elkaar optelt, dump je honderdduizenden pure olie in die oceaan, om nog maar te zwijgen van de giftige metalen zoals lood, kwik en radioactiviteit, natuurlijke radioactiviteit die afkomstig is van het water van de aarde.”

Hoewel er zorgen blijven bestaan over het dumpen van geproduceerd water en de milieuschade veroorzaakt door de productie, worden de oproepen van Guyanezen en de internationale gemeenschap om betere begrotingsvoorwaarden door de regering genegeerd.

Burgers hebben geprotesteerd tegen de voorwaarden van de scheve overeenkomst, die de oliemaatschappijen bevoordeelt en nauwelijks voordelen voor het land toestaat. Dankzij de deal kan de oliemaatschappij bijvoorbeeld maar liefst 75 procent van de maandelijkse inkomsten aftrekken van de kosten alleen. Bij ontstentenis van een afschermingsvoorziening mag de opdrachtnemer geld uitgeven aan projecten die nog in uitvoering moeten komen. Volgens het contract deelt Guyana de resterende 25 procent vervolgens gelijkmatig met Exxon als winst. Het land ontvangt ook 2 procent royalty’s, een van de laagste tarieven die de sector kent. Er moet ook worden opgemerkt dat Exxon en zijn onderaannemers zijn vrijgesteld van het betalen van belastingen op grond van de PSA.