“Als we kijken naar de geschiedenis, dan zien we dat mannen een zeer dominante rol hebben vervuld. Nagenoeg alle mediahuizen werden geleid door mannen. Vrouwen zijn niet in staat geweest om binnen een mediaorganisatie door te stromen”, aldus journalist tevens ex-voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), Carla Boetius. Zij sprak afgelopen week tijdens het seminar: ‘Freedom of expression and media workers in Suriname now and beyond 2023’. Haar stelling was: ‘Women are indispensable in the media’ (Vrouwen zijn onmisbaar in de media). Boetius prikkelde de aanwezigen met verschillende vragen, waaronder: ‘Heb je meegemaakt dat je een baan werd aangeboden en je weigerde, omdat je dacht dat je het niet aan zou kunnen? Ook ging zij in op het medialandschap in Suriname, en vroeg of vrouwen ondervertegenwoordigd zijn in leidende posities en wat de redenen hiervan zouden kunnen zijn, bijvoorbeeld onzekerheid, onderschatting, intimidatie, discriminatie.
In haar toespraak gaf Boetius aan, dat organisaties meer moeten doen om vrouwen in de gelegenheid te stellen door te stromen. Zij haalde aan welke vrouwen in de afgelopen jaren een doorbraak hebben gemaakt in het medialandschap en kwam tot de conclusie dat wat de mediahuizen betreft, steeds meer vrouwen hogerop klimmen, aangezien het gros van de leiding thans bestaat uit vrouwen. “De meest succesvolle media in Suriname worden momenteel door vrouwen gedraaid en daarom ben ik pro de stelling, dat vrouwen onmisbaar zijn in de media, omdat ik heb gemerkt dat vrouwen een creatievere geest hebben dan mannen”, aldus Boetius.
Vrouwen versus mannen
Het is Boetius wel opgevallen, dat vrouwen meestal geen leidende positie bekleden binnen de media, maar mannen wel.
“Kijk maar naar de verschillende redacties, die bestaan overwegend uit mannen, omdat vrouwen met de context bezig zijn en mannen met de uitvoering. Vrouwen zijn de bedenkers van producties, programma’s, mannen voeren ze uit. Vrouwen krijgen niet de gelegenheid om bepaalde posities in te vullen, mannen krijgen die makkelijker.”
Uitdagingen
Vishmohanie Thomas, de huidige voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) tevens hoofdredacteur van Suriname Herald, sprak ook tijdens dit seminar en haalde de verschillende uitdagingen aan waar vrouwelijke journalisten mee te maken krijgen. Niet alleen zijn de uitdagingen volgens haar enorm, ook steunen vrouwen elkaar over het algemeen weinig. Thomas: ‘’Vrouwen worden vaak gestereotypeerd in de media, ze worden vaak gezien als zwak, emotioneel en ongeschikt voor leiderschap. Ik heb dit zelf ervaren bij een werkgever, waar je continu werd gezegd dat je bepaalde dingen niet aankan, omdat je ‘lief’ bent. Volgens hem moest een leiderschapskwaliteit bestaan uit ‘gemeen’ zijn tegenover anderen en collega’s om een leidinggevende positie te krijgen. Ik pikte dat niet en ben weggegaan.’’ Volgens Thomas worden vrouwelijke journalisten ook heel vaak geconfronteerd met seksisme in hun loopbaan. “Ze worden vaak als seksobject gezien of beoordeeld op hun uiterlijk en worden zelfs afgewezen voor een interview als zij niet goed eruit zien.” Thomas zegt dat het steeds vaker gebeurt dat aan vrouwelijke journalisten gevraagd wordt of zij zich niet beter kunnen kleden. Bij live reportages wordt gevraagd of zij make-up willen opdoen. ‘’Nieuwsredacties zijn al onderbezet en moeten het met weinig middelen doen, om vervolgens aan te horen dat je als vrouw ook nog wordt afgerekend op je uiterlijk, dat werkt niet bepaald motiverend.’’ Als er wordt gesproken over gelijke rechten, dan vergeten veel mensen volgens Thomas, dat vrouwelijke journalisten vaak meerdere taken hebben: “De vrouwelijke journalist is ook moeder, partner en moet daarnaast een huishouden draaien. Waar de mannelijke journalist zijn werk vaker ongestoord kan doen en zijn partner achterlaat met de kinderen, is dat moeilijker voor de vrouwelijke journalist. Er wordt totaal geen rekening gehouden met dat soort zaken, maar het opleveren van werk wordt wel evenredig gehouden aan de prestaties van de man om door te kunnen groeien. Vrouwelijke journalisten in Suriname hebben nog steeds te maken met de verwachtingen die worden gesteld door de maatschappij, om na het enerverende (veld)werk en lange uren, zich ook nog in te zetten voor alles van het gezin.”
