Wat waren we het afgelopen weekend toch blij dat het weer een keer flink heeft geregend. Misschien hebben de mensen van de meteorologische dienst het toch bij het verkeerde eind en kunnen we eerder rekenen op behoorlijke plensbuien, die zo hard nodig zijn voor de watervoorziening in hoofdstad en districten. De langdurige droogte vormt een enorme ramp voor ons allen en dan in het bijzonder voor de mensen in het binnenland waar kanalen, sloten en andere waterwegen droog aan het lopen,  of reeds niet bevaarbaar meer zijn. De situatie is zo erg in bepaalde delen van het achterland, dat onderwijzend personeel daar is weggetrokken, omdat er geen bruikbaar drinkwater meer voorhanden is. Hierdoor zijn scholen op verschillende locaties in Sipaliwini en Brokopondo gesloten. Het is enigszins begrijpelijk, dat men gelijk in de richting kijkt  van de overheid om hulp te verlenen, maar men beseft niet dat hulpverlening niet op stel en sprong kan geschieden. Waterleidinginstallaties aanleggen kost veel geld en daar heeft de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, SWM, zeker niet de beschikking over. Wat wél zo is, is dat in bepaalde gebieden de rivieren zo vreselijk zijn vervuild door kwik – afkomstig uit de zogeheten goudwinning – dat het water niet kan worden gebruikt voor consumptie. Waar men niet over praat, is dat vaak lokale krachten schuldig zijn aan de enorme vervuiling met kwik van de kanalen, kreken en rivieren en nu de nadelen daarvan zwaar ondervindt. De overheid die moet ingrijpen binnen de ‘kleinschalige goudwinning’, doet weinig of niets, waardoor de ecologische schade alleen maar groter wordt en de binnenlandbewoners op veel plaatsen verstoken zijn van goed drinkwater.  Er is zo vaak voor gewaarschuwd, maar er werd niet ingegrepen, omdat de belangen van enkele individuelen belangrijker waren en zijn, dan die van de plaatselijke bewoners. Maar niet louter in het binnenland is er momenteel een groot watervraagstuk dat zich vooral in de droge tijd ernstig doet gevoelen.  Er wordt ruim onvoldoende drinkwater geproduceerd en verpompt naar de afnemers en de klachten zijn dan ook legio. Het is totaal onbegrijpelijk, dat opeenvolgende overheden de Surinaamse Waterleiding Maatschappij, SWM, zo schromelijk hebben verwaarloosd door haar zeer onvoldoende middelen ter hand te stellen, waardoor de watervoorziening buiten gevaar kon worden gehouden. Nu is er wel 7 miljoen dollar aan de SWM beloofd om cito in te kunnen grijpen ter verbetering van de toestand en meer en goed water voor de algehele samenleving. Maar toezegging en een snelle verstrekking van de benodigde middelen zijn nog steeds twee aparte zaken.  Tot nog toe is het niet duidelijk, of de SWM daadwerkelijk het toegezegde bedrag heeft verkregen en blijven de klachten over onvoldoende waterdruk zich ophopen.  Water, daar kan niemand zonder en dat dient een overheid goed in te zien. Water geniet grote prioriteit en wel boven het bouwen van hoofdbureaus van politie en vergaderzalen voor een volksvertegenwoordiging. Prioriteiten stellen, daar heeft jammer genoeg ook dit kabinet maar weinig kaas van gegeten.