Marciano Dasai, de Surinaamse minister van Ruimtelijke Ordening en Milieu, sprak tijdens de Climate Week in New York en presenteerde 4,8 miljoen CO2-compensaties aan de echte zwaargewichten – de rijke landen die verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van de CO2-uitstoot in de wereld. Het is de World Series van koolstoffinanciering – een potentiële win-winsituatie voor welvarende en opkomende landen. De wereldgemeenschap moet haar voortgang met betrekking tot haar klimaatdoelstellingen openbaar maken. Bijna alle landen zullen tekortschieten. Het goede nieuws is dat ze compensaties – nauwkeurig onderzocht en onderdeel van het mondiale boekhoudsysteem – uit Suriname kunnen kopen, waardoor ze de komende weken op de markt zullen worden gebracht.
“We zijn CO2-negatief”, vertelde Dasai. “We kunnen compensaties aanbieden aan koolstofpositieve landen, die deze kunnen gebruiken om hun koolstofdoelstellingen te bereiken. Zolang wij kunnen helpen, zijn ze welkom om te kopen. Het is voor ons een springplank om ons aan te passen aan de stijgende zeespiegel en afwijkende weerpatronen. Vervolgens kunnen we kijken naar nieuwe technologieën en hernieuwbare energiebronnen – de dingen die de ontwikkelingslanden zich nu kunnen veroorloven.” Als landen hun elektriciteits- en transportsector koolstofarm maken en nog steeds hun netto-nuldoelstellingen moeten halen, dan is het kopen van koolstofkredieten passend. Bovendien zullen ze kopen van landen in het regenwoud die verder gaan dan hun plicht: hun bomen staande houden, wat natuurlijke CO2-vacuüms zijn. Als alternatief zouden de regenwoudlanden boeren, houthakkers en boormachines meer toegang tot die landen kunnen geven, waardoor de doelstellingen teniet worden gedaan. Maar ze moeten een concurrerende prijs krijgen voor de ‘internationaal overgedragen mitigatieresultaten’ of ITMO’s die ze zullen verkopen. Niettemin legden analisten van Climate Week mij vorige week uit, dat de huidige vraag laag is, de angst voor greenwashing is alomtegenwoordig. Bossen bedekken 93 procent van het land – koolstofputten waar de wereld profijt van heeft. Het jaarlijkse ontbossingspercentage ligt tussen 0,05% en 0,07%, een product van illegale goudwinning. De grootstedelijke gebieden van Suriname liggen langs de kust en zijn kwetsbaar voor de stijgende zeespiegel, terwijl de gebieden in het binnenland de effecten van overtollig water op hun gewassen voelen. “Als Suriname van de grond komt, zullen andere landen erbij betrokken raken. Maar ze moeten hun due diligence doen”, vertelde Adam Hedley, partner bij advocatenkantoor Clifford Chance in Londen. “Als de prijs goed is en ze alle vakjes aanvinken, zal het sneeuwballen. Landen kunnen ITMO’s autoriseren voor ‘net-zero’-doeleinden.” Honduras en Belize zullen het voorbeeld van Suriname volgen en binnenkort ITMO’s uitgeven. Honduras en Belize zullen elk 10 miljoen ITMO’s uitgeven. Minister Desai van Suriname zegt dat hoe meer regenwoudlanden ITMO’s uitgeven, hoe beter; het vergroot het bewustzijn en de vraag naar kredieten. Landen moeten in december tijdens de COP28 hun zogenaamde ‘mondiale inventarisatie’ indienen – een momentopname van hun klimaatvooruitgang. De Verenigde Staten en andere landen staan op een kruispunt: dit land wil zijn CO2-uitstoot tegen 2025 met 25% verminderen, uitgaande van de uitgangssituatie uit 2005. 17% lijkt echter realistischer. Daarna is het doel om het CO2-niveau tegen 2030 met 50% te verminderen. De Europese Unie streeft ernaar om haar CO2-uitstoot tegen 2030 met 55% te verminderen ten opzichte van het uitgangsniveau uit 1990. Regeringen stellen emissielimieten vast, en degenen die deze overschrijden kunnen kredieten verkopen aan degenen die daartoe niet in staat zijn. Naarmate het plafond daalt, daalt het CO2-niveau. Maar koolstofkredieten zijn niet zonder controverse: als een land compensaties gebruikt in plaats van meer hernieuwbare energiebronnen in te zetten, zullen activisten hen beschuldigen van ‘greenwashing’. “De omgeving voor compensaties is nu te controversieel om significante stappen te ondernemen”, vertelde Charles Boakye, aandelenanalist bij Jeffries. “We wachten tot de temperatuur daalt. ITMO’s zijn echter een geloofwaardig vehikel en de omstandigheden zullen veranderen.” Niemand suggereert dat de ontwikkelde wereld koolstofneutraliteit bereikt door alleen koolstofkredieten te gebruiken. De energietransitie moet echter sneller plaatsvinden en landen zullen hulp nodig hebben om hun netto-nuldoelstellingen te verwezenlijken. De klimaatstrijd is begonnen en er ontstaat wrijving tussen traditionele en schone energieën, een industrie die in 2022 13,7 miljoen banen heeft gecreëerd, zegt het International Renewable Energy Agency. Economie en milieu zijn inderdaad met elkaar verbonden. Dan komt Suriname erbij, dat 4,8 miljoen compensaties uitrolt. Als Marciano Dasai zijn zin krijgt, zullen de credits voor 30 dollar per ton worden verkocht, waardoor banen worden gecreëerd en regenwouden worden behouden. Noem het de World Series of Carbon Finance, waar er een wereld van verschil is tussen winnen en verliezen.
Bron:https://www.forbes.com/sites/kensilverstein/2023/09/27/why-surinames-carbon-finance-program-could-change-the-world/
