Het is geen geheim, dat we als land door onze zeer intensieve betrokkenheid bij de internationale drugshandel en grootschalige witwaspraktijken, al jaren door het buitenland sterk in de gaten worden gehouden, en ook openlijk als narcostaat worden aangemerkt. De grootste krant van Frankrijk ‘Le Monde’ zette ons enige tijd geleden op een niet terughoudende wijze neer als narcostaat, en beschreef in een uitgebreid artikel hoe wij betrokken zijn bij de wereldwijde handel in cocaine en hoe die wordt aangevoerd en doorgevoerd  via ons land. De krant noemde daarbij namen van Bouterse en Brunswijk en stelde dat het tweetal gerust kan worden gezien als de grootste drugsbaronnen.  Ook gaf de krant aan dat Suriname 43 legale vliegvelden heeft en ook op zijn minst 8 illegaal aangelegde airstrips in het binnenland, die regelmatig worden aangevlogen met kleinere en tweemotorige vliegtuigen om de drugs uit Colombia  te bezorgen.  Deze drugs komen dan via Venezuela  en Guyana  naar Suriname, om uiteindelijk doorgesluisd te worden naar West-Europa en andere bestemmingen. Frans Guyana is volgens de krant al geruime tijd ook verworden tot een doorvoerhaven van cocaine richting Frankrijk, alwaar de handlangers het verboden spul verder distribueren. Wat de Franse krant allemaal heeft aangehaald, heeft ons in Suriname zeker niet verbaasd.  Dat de krant  zo uitgebreid de details wist te verstrekken, was wél gewaagd. Maar veel wisten we al in Suriname gezien de vele eerdere onthullingen hier en ook in met name Nederland. Ook de vele vangsten van duizenden kilo’s cocaine hier en in Nederland, heeft ons met de neus op de feiten gedrukt. Ook de verschillende veroordelingen van de vele koeriers en enkele baronnen, hebben het bewijs opgeleverd dat “Le Monde” geen onwaarheden heeft neergepend.  Dat de aanvoer van cocaïne niet is gestopt is ook duidelijk en justitie is begonnen enkele illegale landingsbanen onklaar te maken in het binnenland. Men moet er ook bij vertellen dat er aanwijzingen zijn, dat de criminelen spoedig daarna ertoe overgaan de banen weer te herstellen. De “show must go on” voor deze lieden  omdat de misdadige  verdiensten enorm zijn en het gaat nu eenmaal om “easy money” waar een groot deel van de Surinaamse economie nog steeds op draait ondanks de geïntroduceerde compliance regels om vooral het witwassen van illegaal verkregen middelen, aan banden te leggen. De strijd tegen deze vorm van misdaad lijkt  in veel opzichten onbegonnen werk, omdat zoveel personen en instanties er dik aan verdienen en dan wel zowel lokaal als internationaal.  Maar Suriname zal die strijd moeten blijven voeren, wil het niet helemaal in isolement belanden en in veel opzichten geboycot worden.  Dat men extern vastberaden is maatregelen tegen ons te nemen als we ons niet aan internationaal geldende regels  tegen de grensoverschrijdende misdaad houden, moet overduidelijk zijn.  We zullen ons moeten gaan houden aan de door de Financial Action Task Force, FATF, gestelde regels, willen we niet tegen een algehele financiele boycot aankijken. Dus de strijd tegen de drugshandel , het witwassen en voorkomen dat gelden die verdiend zijn door drugshandel worden misbruikt om het internationale terrorisme te financieren, zal ononderbroken voortgezet dienen te worden. De lieden die zich onophoudelijk wensen bezig te houden met drugshandel, witwaspraktijken, mensenhandel en mensensmokkel, zullen daarom steeds in het vizier van justitie blijven en uiteindelijk toch het onderspit delven, hoe lucratief deze illegale activiteiten ook blijken te zijn.