Ingenieur Dharm Mungra zegt dat we ervoor moeten zorgen, dat het water in het Prof. dr.ir. W.J. van Blommestein stuwmeer, niet tot gevaarlijke hoogte stijgt en de vijf turbines in de dam, goed moeten worden onderhouden. Mungra zegt dat er nog twee of drie turbines bij kunnen komen. Volgens hem mag de enorme ravage, aangericht bij de overstromingen in Libië, niet vergeleken worden met de toestand in ons land. Hij meent dat in Libië noch monitoring noch onderhoud heeft plaatsgevonden, waardoor zich een dergelijke ramp heeft kunnen voordoen.  Mungra maakt duidelijk dat met betrekking tot het stuwmeer in het district Brokopondo, op gezette tijden, wanneer het erg veel heeft geregend in het achterland, het gaat om ongeveer 2000 millimeter per jaar, er goed gemonitord moet worden. Hij meent dat het meer water opslaat, maar ook in het grondwater en wanneer alles is opgenomen en er verzadiging optreedt, dan kan de waterhoeveelheid in de rivier verder worden afgevloeid. “Vanwege het nederzettingspatroon in het binnenland, kan het gebeuren, dat vanwege het afvloeien via waterwegen, maar ook door een situatie van hoog water in de rivier er gevaar kan ontstaan voor de dorpen”, aldus Mungra. Volgens hem liggen nagenoeg alle dorpen dichtbij de oevers van rivieren. Echter wanneer een rivier buiten haar oevers treedt, kunnen zich calamiteiten voordoen, waar de dorpen daar dan flink de dupe van kunnen worden. Mungra verwijst naar jaren geleden, waar evenwel zich geen situaties voordeden van gevaar voor overstromingen als gevolg van het rivierwater dat buiten zijn oevers trad.

Hij benadrukte dat bovengenoemde overstromingen zich voordeden na de bouw van de dam (jaren ‘60). Echter is volgens Mungra momenteel niet het maximale aantal turbines geïnstalleerd in de Afobakadam. Hij meent dat zeker nog de eerdergenoemde twee of drie turbines ertoe zouden kunnen bijdragen dat door middel van het gebruik van water voor de energieopwekking, er veel lagere kosten voor de klanten van energieverbruik in ons land zullen optreden. Mungra benadrukt dat de stroomrekening vele malen goedkoper zou kunnen zijn dan wat we tegenwoordig betalen. Hij stelt dat het potentieel van het rendement van de waterkracht van het stuwmeer, niet echt is benut, maar wel zou kunnen worden, in de verhouding van wat er is en wat eruit zou komen met meer turbines. Hij zegt dat de veiligheid wel van belang is en dat dus de stijging van de hoeveelheid water in het meer, nauwlettend in de gaten gehouden moet worden, om het stijgende water in het stuwmeer niet hoog te laten worden. Mungra geeft het voorbeeld van water ‘spillen’ en merkt op dat ook als je geen energie zou kunnen opwekken door de hoogte van de hoeveelheid water, het van belang is dat je blijft monitoren in de Afobakkadam.  Hij wijst op de periode van de Suralco, waar de monitoring van het waterpeil bij de dam, altijd nauwgezet werd bijgehouden waardoor er geen onverwachte stijgingen en groot gevaar konden ontstaan.

“Ook wanneer er voor opwekking van meer elektriciteit een groter aanbod aan water was om te verwerken, was het bedrijf alert om door middel van ‘spills’ het water tijdig te laten weglopen”, aldus Mungra. Volgens hem kon door deze werkwijze, de stijging van het water nooit hoger komen dan wat toegestaan was bij de dam. Volgens hem kon de Suralco zo voorkomen, dat het water niet op tijd kon worden afgevloeid. Echter wijst Mungra erop dat bij de meest recente overstromingen, het zou kunnen hebben gelegen aan de monitoring van de waterhoeveelheid in het stuwmeer. Ook gaat Mungra in op de situatie van de turbines, die volgens hem niet meer voldoende zijn voor de behoefte die Paramaribo, Wanica en omliggende districten hebben, maar intussen is in de afgelopen dertig tot veertig jaar de bebouwingsdichtheid bijzonder toegenomen.

Hij zegt dat Paramaribo thans vier keer zo groot is geworden. “Er is dus veel meer elektriciteit nodig”, aldus Mungra. Hij vraagt zich af, waarom het overtollige water bij de Brokopondo Krachtcentrale ongebruikt blijft wegstromen, terwijl het van nut zou kunnen zijn voor de vermeerdering van de elektriciteitsopwekking. “Wat weerhoudt de overheid om de turbines aan te schaffen en installeren, zodat we als land meer elektriciteit kunnen produceren en daarmee ook kunnen zorgen, dat het stijgen van het water achter de dam minder gevaar oplevert”, aldus Mungra. Volgens hem zou met meer turbines het risico van overstromingen voor de dam teruggedrongen kunnen worden. Meer gebruik van het water en minder fossielen in gebruik bij de opwekking van elektriciteit zou voordeliger zijn in de kosten.

Mungra zegt dat naar verluidt leidinggevenden van de Energie Bedrijven Suriname, dat degenen die hebben overgenomen bij het stuwmeer na het vertrek van de Suralco, de protocollen en de procedures met betrekking tot de bewaking en monitoring, die in acht genomen moeten worden toch veel wordt nagelaten. Vooral wat betreft de peilbeheersing van het water in het stuwmeer en in de Surinamerivier voor en achter de dam wordt gemonitord, zou de veiligheid van de dam beter gegarandeerd kunnen worden.

Mungra zegt dat al meer dan vijftig jaar of langer van Suralco beheer, er geen situaties zijn geweest zoals we die tegenwoordig mee maken.

Hij stelt dat de dam veilig en sterk is gebouwd en goed berekend is om het werk goed te kunnen doen. Hij wijst er voorts op dat de dam gebouwd is van ijzer en beton, maar er moet wel gezorgd worden voor goed onderhoud en dat is niet zo optimaal gebeurd.