Onderscheid tussen politieke ambtsdragers en gewone burgers een broeikas voor corruptie

Onlangs publiceerde De Ware Tijd een artikel waarin werd gesteld, dat het Hof van Justitie (HvJ) eerst duidelijkheid wil over de in staat van beschuldigingstelling van ex-minister Gillmore Hoefdraad, alvorens verder te gaan met de behandeling in hoger beroep van zijn veroordeling tot twaalf jaar cel. Hij staat (niet fysiek, omdat hij al bijna drie jaar op de vlucht is) terecht in de geruchtmakende zaak rond de Centrale Bank van Suriname. De advocaat van Hoefdraad, Murwin Dubois, heeft namelijk gevraagd om de behandeling op te schorten, totdat in twee andere zaken vonnis zal zijn gewezen of de tweede in staat van beschuldigingstelling van de ex-minister door het huidige parlement wel of niet terecht is.

Volgens advocaat Antoon Karg, is het maken van een strafvorderlijk onderscheid tussen politieke ambtsdragers en gewone burgers ‘’een broeikas voor corruptie’’. “De procesrechtelijke fijnslijperij daar rondom tot de maatschappelijke discussie verheffen, is een vergissing en een verleidelijke, maar zinloze afleiding. Concreet is het zo, dat nauwlettend onderzoek van ieder procesrechtelijk onderdeel een onmiskenbaar recht is dat iedere verdachte – of veroordeelde in geval van hoger beroep – toekomt. De inhoud en ernst van het materieel verwijt kunnen en mogen daar niet aan raken. In zoverre vervult het Hof de functie die van hem verwacht wordt, niet ten behoeve van de persoon Hoefdraad, maar ten behoeve van onze staatsrechtelijke beginselen”, aldus Karg.

Ook zegt Karg, dat het protocol van overdracht voor wat betreft het strafvorderlijk onderzoek, irrelevant is en een ‘’naakte poging van de verdediging, het breder publiek zand in de ogen te strooien’’. “Verder is het een teken van de materiële gegrondheid van de ernstige verwijten, dat de verdediging namens Hoefdraad, behalve in de sfeer van strafvordering, nog dieper blijft hangen in de sfeer van zijn hoedanigheid als politiek ambtsdrager.”

Het Hof heeft volgens de jurist de gelegenheid een scherp signaal af te geven in het voordeel van de gelijkheid van iedere burger en de verplichting van juist de politieke ambtsdragers in het bijzonder, om staatsmiddelen en staatsbevoegdheden met de meeste nauwkeurigheid, terughoudendheid en zorgvuldigheid aan te wenden.