Niet alleen werknemers uit de zorg, medisch specialisten en kundige mensen uit andere beroepen, denken er hard over na Suriname te verlaten, of zijn al vertrokken. Steeds meer mensen zien het niet meer zitten en deze cruciale beslissingen die veelal worden genomen door jonge mensen, hebben als uitgangspunt dat men op maandbasis niet meer kan uitkomen met het huidige salaris. In veel beroepen kijkt men momenteel uit naar wat men in het buitenland kan verdienen en als de mogelijkheden er zijn, qua baan en verblijf, om deze toch niet eenvoudige stap te maken. Maar steeds meer mensen vinden de uitwijkmogelijkheid en gaan naar Nederland, de Nederlandse Antillen, eilanden in het Caribisch gebied en zelfs de Verenigde Staten en Canada. Suriname biedt momenteel voor deze mensen nog maar weinig perspectief. Men is moe en wenst niet te wachten op de zogeheten en beloofde opleving van onze grotendeels vernietigde macro-economie. Men is moe van een onstabiele wisselkoers voor vreemde valuta en het niet duidelijk worden, wanneer het beter zal gaan. Het jaar in, jaar uit luisteren naar tal van beloften die niet gerealiseerd worden. Wat wél meer dan duidelijk is, is dat men met het loon steeds minder kan doen en vaak nog harder moet werken door onderbezetting in de publieke en particuliere sector. Nu moeten vliegtuigen uitwijken naar andere luchthavens, omdat ook luchtverkeersleiders het niet meer kunnen uithouden met het loon, dat ver achter blijft bij hetgeen men in de regio maandelijks kan opstrijken. “Brain drain” dus op alle fronten en dat is een ontwikkeling die tot grote ongerustheid bij leidinggevenden, zowel in de publieke als particuliere sector, leidt. Waar moet dat heen met Suriname, als niet alleen kader, maar ook mensen uit de minder goed opgeleide klassen, het voor gezien houden en een uitweg zoeken. Allemaal het gevolg van economisch, financieel en monetair wanbeleid, gevoerd tussen 2010 en 2020. Men heeft de economie toen grandioos vernield en de waarde van de Surinaamse dollar gedecimeerd met honderden procenten. En juist omdat de vernielers in de voormelde periode zo tekeer zijn gegaan, hebben we nu te maken met een wisselkoers van bijna 39 SRD voor 1 dollar. Geen wonder dat de doorsnee loontrekker momenteel niets bijzonder meer kan doen met het loon aan het einde van de maand. Wanneer luchtverkeersleiders nu wegtrekken en passagiersvliegtuigen moeten uitwijken naar andere luchthavens in de regio, dan is het duidelijk dat Suriname een enorm probleem heeft en richting nog groter isolement koerst. Om dit euvel enigszins het hoofd te kunnen bieden, zal de overheid meer geld moeten vrijmaken voor de luchtverkeersleiders. Misschien zal er aan de landingsrechten gesleuteld moeten worden en de airporttax verhoogd, omdat nog meer verlies van capabele mensen, we niet kunnen hebben. Komt ervan als een volk lieden kiest die geen goede voornemens hebben met de toekomst en verdere ontwikkeling van een land, maar alleen denken aan het plunderen en ontwrichten van een economie ten bate van hun eigen voordeel. Dat vliegtuigen steeds moeten uitwijken naar andere luchthavens, is op zich al een enorme schande en een verdere aantasting van ons imago. De regering moet ten spoedigste hier grote aandacht aan besteden en met een gedegen oplossing voor de dag komen.