Er is geen ontkomen aan, en wel aan de aanpassingen van tarieven voor goederen en diensten over de gehele linie binnen de samenleving. Zo hebben ook de assuradeuren met hun ziektekostenverzekeringen inclusief het Staatsziekenfonds, SZF, ook noodgedwongen besloten, tot verhoging van tarieven voor particulieren, over te gaan. Het SZF doet dat voor vrijwillig verzekerden, maar niet voor ambtenaren, omdat de overheid klaarblijkelijk geen stennis met haar werknemers wenst te hebben. De overheid zal dus de ziektekosten voor ambtenaren voorlopig nog blijven subsidiëren. De particulieren zijn dus nu wél de klos en zullen meer aan premie moeten betalen voor hun ziektekostenregeling bij het SZF en de andere assuradeuren. De pakketten voor ziekenzorg liegen er niet om, en belopen in de vele honderden en ook wel duizenden SRD op jaarbasis. Een grote onaangename verrassing betreft deze aanpassingen van de tarieven voor een ziektekostenregeling zeker niet. Al jaren en maanden is het duidelijk, dat de kosten binnen de zorg  vreselijk zijn opgelopen, en dat heeft alles te maken met de depreciatie van de SRD tegenover harde buitenlandse valuta. Vrijwel alles aan materiaal en materieel binnen de zorg komt uit het buitenland en moet met dure dollars en euro’s worden aangeschaft. Medicamenten, verbruiksartikelen en apparatuur binnen de zorg, komen allemaal uit het buitenland. Doktoren en medisch specialisten moeten ook op tijd over hun geld kunnen beschikken en daar wordt al jaren over geklaagd. We kennen allemaal de klachten van specialisten die onder het regiem van de NDP, zeer slecht of niet werden betaald, omdat het SZF niet of veel te laat over de brug kwam voor de verleende diensten aan SZF-patiënten. Apothekers werden in die periode en ook daarna, veel te laat of niet betaald, na medicamenten aan SZF-verzekerden te hebben verstrekt. Vandaar dat apotheken vaak ook betaling verlangden van SZF’ers, omdat ook zij de medicamenten duur moesten en moeten inkopen. Over de ligkosten in de ziekenhuizen is er ook altijd zwaar meningsverschil tussen de overheid en de besturen van de ziekeninrichtingen geweest, omdat de kosten daar alsmaar opliepen en de overheid niets wilde weten van verhogingen in de ligkosten. Ziekenhuizen hebben er dan ook regelmatig op gewezen, dat ze op omvallen stonden en dat verhogingen ten spoedigste moesten worden toegestaan. Maar zuiver uit links populistische overwegingen werden de ziekenhuizen onder druk gehouden, en werd er geen toestemming verleend de ligkosten per dag te verhogen. Er is echter geen houden aan. Ziekenzorg op een dergelijke onverantwoorde wijze voortzetten, kan gewoon niet, terwijl je met lede ogen toekijkt, hoe je munt verder deprecieert en de boel helemaal in elkaar aan het zakken is. Verpleegkundigen trekken weg, de ene na de andere specialist geeft er de brui aan. Verpleegkundigen geven aan dat ze voor een bestaand loon gewoon niet verder kunnen, omdat ze pienaren. Dus staat er niets anders op, tot de bevreesde en ongewenste verhogingen over te gaan en ook de nieuwe premies voor een ziektekostenregeling te honoreren. Door deze verhogingen van de premies toe te staan, zal er voor enige tijd wat ademruimte binnen de zorg ontstaan. Deze ademruimte zal alleen stand houden, als de wisselkoersen voor dollar en euro, niet wederom een stijgende lijn vertonen. Het is te hopen dat met wat meer geld en salariscorrecties aan degenen die direct en indirect bij de zorg betrokken zijn, de “brain drain” die we momenteel meemaken, voorlopig afneemt en er weer relatieve rust binnen de zorg ontstaat.