De mens wordt niet beoordeeld op zijn woorden, maar op zijn daden. Al jaren kletsen onze politiek leiders over de goede mogelijkheden die Suriname heeft om de voedselschuur binnen de Caribische regio te worden. Suriname heeft volgens deze zogenaamde en misleidende leiders, genoeg land en mogelijkheden om binnen de agrarische sector, de zogenaamde ‘boom’ te realiseren. Tot nog toe is het allemaal bij geklets in de ruimte gebleven, want daadwerkelijke stappen om de agrarische sector tot grote bloei te brengen, worden maar niet genomen. Wat wel kan worden geconstateerd, is dat de klein- en grootlandbouwers het leven steeds zuurder wordt gemaakt, door alle kosten binnen deze sector te verhogen. De zogeheten incentives blijven uit, de gestegen brandstofprijzen hebben ook gemaakt dat de landbouwproducten niet langer voor een redelijke prijs aan de man, kunnen worden gebracht.

Om te beginnen zijn de landbouwchemicaliën voor de meeste agrariërs niet meer te betalen. Ook de agrariërs in de rijstsector klagen steen en been over de zwaar gestegen prijzen voor ureum en fosfaat, onontbeerlijk bij de rijstbouw. Op geen enkele wijze komt de overheid deze agrariërs tegemoet, hetgeen heeft geresulteerd in de enorme stijging van prijzen voor rijst, volksvoedsel no.1.  Maar het is natuurlijk niet slechts gebleven bij de stijging van de prijs voor ureum en fosfaat. Andere middelen zoals herbiciden, fungiciden en insecticiden, om maar een paar te noemen, zijn peperduur geworden en maken het de landbouwers vrijwel onmogelijk, een grotere productie op gang te brengen. Een zak kunstmest kost momenteel meer dan SRD 1700,- en heeft gemaakt dat de kleinhandelaar genoodzaakt is dit bemestingsmiddel kleiner te verpakken, om zo de kleinlandbouwer tegemoet te komen. Wij hebben het er al vaker over gehad, dat de voormelde middelen via een lager tarief aan invoerrechten en accijnzen en de BTW, zouden moeten worden binnengebracht. Voor bepaalde zeer noodzakelijke meststoffen, zou zelfs het nultarief moeten gelden, om zo de landbouw een grote steun in de rug te verstrekken. Ook is het ons gebleken, dat bepaalde groothandelaren in kunstmest en herbiciden, fungiciden en insecticiden, met de Belasting over de Toegevoegde Waarde, BTW, aan het rommelen zijn geraakt en de kleinhandelaren daarbij een poot trachten uit te draaien. Gewoon oplichterij door de BTW dubbel aan te slaan op de nota’s. Hoe willen we in hemelsnaam een voedselschuur realiseren, als de landbouwer groot en klein, steeds weer te maken krijgt met ernstig gestegen prijzen voor grondstoffen, waar niet slechts de valutacomponent verzwarend werkt op de algehele kosten van de agrariër? Op veel spullen die geïmporteerd moeten worden ten bate van de landbouw, moet de overheid de invoerrechten verlagen en of geheel terugbrengen naar het nultarief. Alleen dan zullen de agrariërs meer kunnen produceren en zal ook de export van landbouwproducten verder kunnen worden bevorderd. Alsmaar leuteren over een voedselschuur en verder niets doen, zal de productie echt niet verhogen, laat staan de export vermeerderen.