Assembleelid Dew Sharman zegt dat vermoedelijk hooggeplaatste politici meewerken aan het importeren van cyanide en kwik in ons land. Afgezien van de gevestigde bedrijven als Newmont, meent Sharman dat in de kleinschalige goudbedrijven, het jaarlijks gaat om 35 tot 40 duizend kilogram goud. En dat ongeveer even zoveel kilo’s kwik nodig zijn om de hoeveelheid goud te bewerken. Tevens stelt het assembleelid dat twee tot drie kilo cyanide nodig is om één kilo goud te winnen uit de uitgemijnde gebieden.

Hij meent dat bij het ontginnen van de bovengenoemde grote hoeveelheden goud, er grote schade wordt aangericht aan de mens en milieu.

De ondervoorzitter van DNA legt uit, dat de grote hoeveelheden die worden binnengesmokkeld, niet in een broekzak verstopt kunnen worden, ook wordt de grens aan de oostzijde redelijk goed bewaakt door de Fransen, en ook in het westen zou een grootschalige illegale transportlading cyanide niet ongemerkt in het midden van het Surinaams grondgebied, haar bestemming kunnen bereiken.

Alhoewel niet veel bekend is omtrent de bewaking aan de zuidgrens, is volgens de indicaties waarover Sharman beschikt, het gebleken dat de invoer van cyanide en kwik plaatsvindt vanuit onze Nieuwe Haven. “Wellicht niet onder de naam kwik of cyanide, maar onder de benaming van landbouwchemicaliën, om handhavers in de maling te nemen”, aldus Sharman.

Hij meent dat alle schakels in het systeem wel weten waar het om gaat, maar de ogen sluiten voor het kwaad. Ook vindt hij dat zulke grote hoeveelheden die ‘geïmporteerd’ worden, via een netwerk tot stand komt. “Het zijn mensen die belangen hebben in de goudsector”, aldus Sharman. Hij riep de media op, mee te helpen bij het onderzoek, zodat de samenleving kan weten, wie betrokken zijn bij dit netwerk van de goudsector. Volgens hem zou het niet zo moeilijk zijn voor de media te weten te komen, wie allemaal belangen hebben in de goudsector.

Hij vermoedt dat de betrokkenen zowel in het bestuurlijke als in het niet-bestuurlijke te vinden zijn. Hij stelt dat als de belanghebbenden in de goudsector stoffen zoals kwik en cyanide nodig hebben om het goud te ontginnen, dan weten ze de ‘ juiste’ mensen ook te benaderen.  “Dat zal ertoe leiden dat er faciliterend gehandeld wordt”, meent hij. Sharman zegt dat er zeker onderzoek moet komen.  “Als we beseffen, dat het effect door het gebruik van allerlei chemicaliën zoals cyanide en kwik in de goudsector schade veroorzaakt aan mens en milieu, dan moet er een goed voorbereid onderzoek plaatsvinden”, aldus Sharman. Zo nodig zal te zijner tijd ook de procureur-generaal benaderd moeten worden, het onderzoek te leiden. Sharman is bezorgd over de gezondheid van onze mensen. Hij meent dat de gevolgen van vergiftiging niet altijd meteen te zien zijn. Maar ook bij volgende generaties, het effect van de schade van menselijke gezondheid, te merken zal zijn. Door het teratogeen effect van kwik, kunnen zelfs in de volgende generatie, aangeboren afwijkingen en ziekten aan het licht komen. Het gebruik van allerlei chemische stoffen bij de goudwinning, blijft uiterst zorgelijk. In een reactie op de uitspraak van Sharman in het parlement zegt milieuactivist Erlan Sleur, dat hij het roerend eens is met het lid. Volgens hem zijn er politici in de regering die verantwoordelijk zijn voor de invoer van cyanide.  Er zijn contacten met grote Chinese bedrijven in Suriname, zegt Sleur, en maakt duidelijk, dat hij informatie heeft overhandigd aan de recherche van het Korps Politie Suriname, om onderzoek te doen. Echter is daar tot nu toe niets van terecht gekomen. Voorts zegt Sleur dat de bedrijven die bekend zijn bij de politie, niet eens zijn verhoord. Tevens is hij erg tegen de houding van het parlementslid Stephen Tsang, die hem probeerde duidelijk te maken, dat er geenszins sprake is van cyanidegebruik in de goudsector. Echter heeft Sleur met overtuigende argumenten en bewijsmateriaal kunnen aantonen, dat er wel degelijk sprake is van de aanwezigheid van cyanidegebruik, in delen van onze wateren.

Hij betichtte Tsang, en een zekere Glen Geerlings die beiden betrokken zouden zijn bij een vervalst document, dat is verspreid op de geaccrediteerde onderwijsinstelling Unasat. In dit stuk zou zijn gesteld dat er geen cyanidevergiftiging in onze wateren heeft plaatsgevonden.

Sleur is van mening dat de uitwerking van dit zogenaamde goed onderbouwde onderzoek misleidend is. Volgens hem moet er onderzoek gepleegd worden door de procureur-generaal naar het resultaat dat het werk heeft opgeleverd, om bewust de samenleving iets te laten geloven dat niet klopt. Hij noemt het gepubliceerde werk van een zogenaamde “geaccrediteerde instelling” misdadig en tot doodslag kan leiding, waardoor hij nader onderzoek zal vragen bij de strafrechter om de strafbare feiten op te sporen en vervolgen.