Het is zo langzamerhand geen geheim meer, dat het niet botert tussen de coalitiegenoten VHP en ABOP. Doordat er binnen de besluitvorming en haar uitvoering behoorlijk wat verschillende inzichten voorkomen, werkt dat vaak zeer storend bij de verdere ontwikkeling en vooral de crisisbestrijding in ons land. Steeds vaker bespreken coalitiepartners elkaar in De Nationale Assemblee op een hinderlijke manier, waardoor zaken niet langer verbloemd kunnen worden. De voorzitter van ABOP, tevens vicepresident Brunswijk, komt dan met tal van verwijten richting VHP op politieke podia, tegenover een deel van de ABOP-aanhang, om dan daags daarna te stellen, dat er goede gesprekken zijn geweest met de president en dat er geen reden is om aan te nemen, dat de boel op springen staat. Zaken zouden zijn uitgesproken en het kabinet gaat rustig door met het realiseren van al hetgeen de achterban voor de verkiezingen van 2020, beloofd is. Maar niets blijft in Suriname geheim en zaken komen mondjesmaat naar buiten en is het duidelijk, dat er grote wrijvingen in het kabinet zijn en dat vooral ABOP-bewindslieden hun onvrede over de gang van zaken, kenbaar maken. Het gaat allemaal om de verdeling van de financiële ‘koek’, die volgens ABOP, onvoldoende aan haar wordt toebedeeld. ABOP gaat er namelijk vanuit, dat de achterban een ver achterstelde sociaal-maatschappelijke positie inneemt binnen de samenleving en dat een inhaalslag gerealiseerd moet kunnen worden. Maar daar is natuurlijk veel geld voor nodig, hetgeen onder de huidige omstandigheden, niet voorhanden is. Er zijn namelijk prioriteiten die gesteld moeten worden binnen elk staatsbestel en die moeten worden toegepast. Elke Surinamer moet voordeel kunnen hebben bij het stellen en besteden van deze prioriteiten en dan is het ongepast, dat er bevoorrechting zou zijn voor een bepaalde groep. Onderwijs en volksgezondheid bijvoorbeeld, moeten voor iedereen toegankelijk zijn in alle gebieden van dit land en daar moet dan extra aandacht voor zijn. Projecten uit-voeren die niet direct grote relevantie hebben, kunnen niet de hoogste prioriteit genieten en daar moeten alle coalitiegenoten rekening mee houden en dus ook ABOP. Spoedig na het aantreden van het kabinet Santokhi in juli 2020, werd het niet alleen voor de VHP en de NPS duidelijk, maar ook voor de congsie ABOP-PL, dat het land totaal financieel geruïneerd was en dat er geen geld was in kas om ambtenaren te betalen. Niet lang na deze ontnuchtering moet het ook door Brunswijk en zijn ABOP duidelijk zijn geworden, dat er eigenlijk geen ‘koek’ was om te verdelen en dat men het met kruimels zal moeten doen. Wanneer je tot dat besef komt, weet je ook, dat al hetgeen je aan de achterban hebt beloofd, niet overeenkomstig de beloften, zal kunnen worden gerealiseerd. En dat is nu precies wat de huidige en interne irritatie, in de hand werkt. Hoe verdelen we de beschikbare financiën op een prudente wijze en zorgen ervoor dat de zaak niet helemaal escaleert en we te maken krijgen met een heuse politieke crisis, die zelfs een gevaarlijke wending kan nemen, en waar de oppositionelen op zitten te wachten. ABOP, die heel ontevreden is, zal ook haar aanhang erop moeten wijzen, dat we in een enorme economische en financiële crisis zitten en dat we daar niet zomaar uit zullen komen. Saamhorigheid, geduld, begrip en het verlenen van medewerking aan de mensen die nog steeds proberen te redden wat er nog te redden valt, zal ons uiteindelijk uit deze misère halen. Luisteren naar gefrustreerde vuilspuiters die zelf niet in de zon kunnen staan, omdat dan de boter hen in de oren zal lopen, heeft geen enkele zin en zal Suriname nog verder de afgrond in brengen.