Velen klagen al tijden steen en been over de vernietiging van het milieu door lieden binnen de goudsector en dan in het bijzonder door het gebruik van kwik en cyanide bij de goudwinning; vooral de binnenlandbewoners die woonachtig zijn dichtbij de goudvelden, waar er op zeer kwistige wijze wordt omgesprongen met deze zeer giftige stoffen die een ernstige bedreiging vormen voor onze flora en fauna. In het oosten van ons land hebben de Fransen al met nadruk aangegeven, dat de Marowijne- en Lawarivier aan het afsterven zijn, door de enorme hoeveelheden kwik die bij de goudwinning in rivieren, terechtkomen. De Franse overheid neemt maatregels op de helft van de rivieren die tot Frans territoir behoren, maar Suriname doet vrijwel niets, omdat de belangen van goudconcessionarissen en andere goudrovers in het gebied, nog steeds veel zwaarder wegen dan het algemeen belang in dit land. Ook in de Sarakreek en het Stuwmeer, heeft men totaal lak aan ons ecologisch systeem en zijn evenwicht. Daar worden de zware metalen ook gewoon gedumpt en ook nu kijkt de overheid hulpeloos toe en laat haar gezag niet gelden. Surinamers en buitenlanders zijn naar hartenlust bezig, het milieu grote schade aan te doen. We hebben dan wel het Minamata-verdrag, dat kwik moet uitbannen, getekend en in DNA geratificeerd, maar daar is het wel bij gebleven. We doen niets om het kwikgebruik en -misbruik uit te bannen. Wederom laat Suriname zien dat de belangen van bepaalde corruptelingen en dieftigen, boven alles gaan. Maar los van het geklaag in stad en binnenland kan gerust gesteld worden, dat we ongehinderd onszelf aan het vernietigen zijn en dan alleen om er beter van te worden. In het binnenland doen veel bewoners keihard mee met de vervuiling en vernietiging van het milieu, en het schijnt ze niet te deren dat deze verwoesting nog decennialang, merkbaar zal zijn. De goudkoorts heeft velen in zijn greep en dat hebben we vele malen kunnen aanschouwen, bijvoorbeeld via beelden op de sociale media van Marrons die in de goudputten van Iamgold, hun leven op het spel zetten, nadat zaken met dynamiet waren losgeschoten en men zich zelfs voor de graafmachines in de goudputten wierp, om naar ‘goud’ te graaien. Maar hebben we wel of niet stilgestaan bij hooggeplaatsten binnen het traditioneel gezag, die tyuku’s aannemen van goud- en houtconcessionarissen die hele gebieden ernstig vervuilen en leegkappen, maar de rust willen bewaren bij de werkzaamheden, door corrupt te handelen? Het gebeurt op vele plekken in het binnenland, dat leden van het traditioneel gezag zich laten omkopen en hun onderdanen daar echt niet beter van worden. In de Marowijne- en Lawarivier betalen de skalianhouders ook steekpemnningen aan traditionele leiders om ongestoord door te kunnen plunderen. Laat dat ook maar een keer gezegd zijn. Dus we vernietigen ons milieu ook zelf en de overheid doet alsof haar neus bloedt, omdat in haar gelederen, ook van die figuren zitten die slapend rijk wensen te worden en deel zijn van de totale vernietiging van ons milieu. Triester kan het eigenlijk niet.