Het gaat niet goed in ons land en de onvrede bij de gemeenschap over de dalende koopkracht en de daaraan inherente toename van de armoede, is duidelijk zichtbaar en hoorbaar. Niet alleen via sociale media wordt de onvrede kenbaar gemaakt, maar ook door de regelmatige werkneerleggingen en protestacties bij ministeries en De Nationale Assemblee. Dat we het na 12 jaar zo slecht hebben, heeft deels te maken met de stelselmatige ontwaarding van onze nationale munt en zijn verslechterde wisselwaarde ten opzichte van buitenlandse harde en convertibele valuta, met name de dollar en de euro. We kunnen hierdoor steeds minder kopen met onze SRD, en dat heeft grote wrevel tot gevolg en die wrevel zou best kunnen leiden tot behoorlijke sociale onrust. Maar niet alleen onze afwaardering van de SRD heeft te maken met de huidige sociale misère, ook de stijging van prijzen voor goederen en diensten op andere exportmarkten, werkt keihard door in de prijzen in onze winkels. Door de oorlog in Oekraïne zijn de prijzen voor importproducten en vooral levensmiddelen, aanmerkelijk duurder geworden in onze supermarkten. De oorlog in Oekraïne heeft de tarieven voor aardolie internationaal behoorlijk laten toenemen en als brandstof duurder wordt, wordt alles duurder en dat geldt natuurlijk ook voor de rijke landen, waar wij voor een groot deel onze importgoederen, vandaan halen. Dus wanneer goederen en diensten hier duurder worden, heeft dat zeker ook te maken met veranderingen cq stijgingen op het prijzenfront in het buitenland. We moeten er dan ook niet vanuit gaan, dat de Republiek Suriname alleen geraakt wordt door vreselijke prijsstijgingen. Alle landen op dit halfrond en vooral in onze regio (het Caribisch gebied), worden geraakt met goederen en diensten, die enorm in prijs zijn gestegen. Het is jammer dat Suriname als een vreemde eend in de bijt moet worden gezien en we het nieuws niet kunnen of weten te volgen, over wat er om ons heen in bijvoorbeeld Latijns-Amerika gebeurt op het prijzenfront voor goederen en diensten. In geheel Latijns-Amerika heeft de inflatie ook toegeslagen en hebben landen die ook heel veel importen hebben, grote problemen. De wisselkoersen van lokale munteenheden in de verschillende landen van dit continent hebben ook een waardevermindering ondergaan en men moet bijvoorbeeld in Colombia, Peru, Bolivia, Argentinië en Paraguay, ook nu veel meer betalen voor goederen en diensten, terwijl de salarissen nauwelijks zijn gestegen en er in veel naties op dit continent een toename van de werkloosheid te merken valt. Argentinië bijvoorbeeld, heeft te maken met een gierende inflatie en een sterke toename van de armoede. Suriname is dus niet het enige land dat zwaar te lijden heeft onder een economische en sociale crisis. Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat we op onze lauweren moeten gaan rusten en niets doen om onze financiële en economische positie te verbeteren. Onze regering heeft zeker tot taak alle zeilen bij te zetten om dit volk uit de huidige financiële en sociale misère te halen. Waar we echter wel rekening mee moeten houden, is dat de regering geen toverstaf heeft, om de economie weer snel op spoor te brengen. We zijn straatarm geworden en dat moeten we allemaal onderkennen. Alleen door heel hard te werken en niet het geloof in eigen kunnen verliezen, zullen we eruit komen. We moeten daarvoor harder gaan werken en onze productie verhogen. Indien we dan ook nog in staat zijn meer te exporteren, zullen we ook meer broodnodige vreemde valuta verdienen. Slagen we daarin, dan zullen we uiteindelijk zeker het licht in de tunnel zien.