Waren wij verbaasd of zijn wij geschrokken, toen wij vernamen dat in het rapport: ‘Corruption in the Caribbean’, ons land is neergezet als zeer corrupt en dat slechts Haïti slechter uit de verf komt? Wij denken dat hetgeen vermeld staat in het rapport, een constatering is die hard aankomt bij bepaalde Surinamers, maar zeker niet als “Breaking News” kan worden neergezet bij de doorsnee landgenoot, omdat corruptie in dit land bijna tot cultuur is verheven. In het rapport wordt verduidelijkt, dat vooral binnen het overheidsapparaat, corruptie hoogtij viert en dat politie en douane het meest geïnfecteerd zijn, door tal van handelingen die alles van doen hebben met corruptie. Maar waarom worden slechts politie en douane genoemd, en noemt men niet nadrukkelijk ook lieden binnen de uitvoerende en wetgevende macht, die het tot een gewoonte maken, tal van oneigenlijke handelingen te plegen om er beter van te worden? Lieden die hun verkregen machtspositie misbruiken om via zogenaamde commissies er beter van te worden. Er zijn bijvoorbeeld bepaalde ministeries waar bij elke vorming van een kabinet op geaasd wordt, omdat daar op grote schaal kan worden gefraudeerd. Het verstrekken van concessies waar de nodige tyuku’s bijna als vanzelfsprekend worden gezien, gebeurt al decennialang. Groot investeerders wordt door hoge ambtenaren of ministers gewoon gevraagd, wat er aan hen aangeboden zal worden als douceurtje. Als de groot investeerder daarvan terugdeinst en uitlegt, dat het bij zijn organisatie niet zo gaat, verloopt het gesprek al gelijk een stuk moeilijker en bestaat de kans zeker dat de investering op losse schroeven komt te staan. De auteurs van het rapport: ‘Corruption in the Caribbean’, hebben naar onze mening niet diep genoeg gegraven, want het probleem hier is veel ernstiger. De corruptie loopt vanaf de laagst betaalde ambtenaar, tot in de hoogste regionen van de publieke sector. Maar niet slechts de externe investeerder krijgt met deze smerigheid te maken, ook de particuliere sector heeft constant te maken met corrupte handelingen gepleegd door tal van elementen binnen de publieke sector. En we moeten niet slechts trachten, ambtenaren binnen de lagere echelons te besmeuren. Regeringen die via corruptie, nepotisme en pure roof dit land hebben leeggeplunderd, hebben het slechtste voorbeeld aan anderen gegeven, waardoor de idee is gaan leven, dat corruptie, fraude en diefstal, niet meer als immoreel en crimineel hoeven te worden gezien, maar veeleer als het maken van een ‘n nyan en dan is het klaarblijkelijk van minder belang, wie wordt benadeeld. We hebben in de perioden 1980-1987, 1996-2000 en 2010-2020, gezien wat corruptie, nepotisme, fraude en pure roof van het volksvermogen kunnen doen met een land. Het rapport: ‘Corruption in the Caribbean’, heeft voor wat betreft corruptie in ons land, naar onze mening slechts een tipje van de sluier kunnen lichten. De zaak is veel erger dan we denken en tiert voortdurend welig. Als de schrijvers zich heel goed hadden laten informeren, zou het veel slechter voor ons hebben uitgepakt. Voor dit medium is er in ieder geval niets nieuws onder de zon. Oud nieuws en zeer slecht voor ons imago internationaal, en zal zeker externe investeerders niet aanmoedigen in onze richting te kijken.