Kunstenaar, art – promotor en filosoof  Luciӫl Becker van WildcoastArt probeert sinds 1979 kunstenaars  te inspireren  elementen te  ontlenen aan onze kunstuitingen uit Aziӫ, Afrika en het eigen continent. Zodoende  moderne kunst te maken, waarbij  ze de kunstuitingen van de  Europees/Nederlandse beeldcultuur niet over het hoofd hoeven te zien, vermits die in zijn visie –  net als bovengenoemde kunstuitingen  –  ook deel  uitmaken van onze diversiteit. Een bevrijdende gedachte die ook staat in het  manifest: ‘WildcoastArt a new Concept – a new  Approach’, dat in 2010 is uitgegeven tijdens de presentatie van het kunstenaarsboek: ‘Wakaman drawing lines – connecting dots. Contemporary art Suriname’ van Gillion Grantsaan –  Remy Jungerman.

Een decennium later ontleent Remy  Jungerman verrassende  elementen aan  vorm en inhoud van de Marroncultuur, die hij combineert  met vormen uit de modernistische Nederlandse beeldcultuur. Zodoende schiep hij een ‘eigen’ modernisme, mede op grond waarvan hij verkozen werd Nederland te vertegenwoordigen op de Biennale van Venetiӫ 2019.  In de visie van de kunstfilosoof, omdat hij een universeel verstaanbare beeldtaal schiep die mensen ongeacht hun cultuur, etniciteit en religie, intercultureel op elkaar betrekt.

Een functie die Becker ook toekent  aan het werk van Soeki Irodikromo en Marcel Pinas  die uitsluitend  uitgaande van onze eigenheid, ook een ‘eigen’ modernisme, oftewel  in  onze eigen tijd, cultuur en samenleving ingebedde moderne kunst schiepen. Dus naast het Europees modernisme waarvan Erwin de Vries, Stuart Robles de Medina en Rudi Getrouw beroemde  vertegenwoordigers zijn.

In december 1979  schreef de journalist  Robby Parabirsing in  de toen verschijnende Zondagkrant, over deze ontwikkeling waarbij de kunstenaar  – al of niet – ook elementen uit de Europees/ Nederlandse beeldcultuur kan verwerken en integreren  in zijn werk,   het volgende: ‘Het moet zo worden dat de ’kunstenaar‘ (doet er niet toe uit welke culturele hoek hij komt) bijna vergeten elementen of onderwerpen uit de verschillende Surinaamse culturen oppakt, overbrengt naar het heden, een eigen interpretatie eraan geeft om het als hedendaags kunstenaar voor de toekomst te bewaren.’ De heer Becker probeert kunstenaars te inspireren door zich meer op het  eigene te richten. Niet dat wij het Europese overboord moeten gooien, dat is moeilijk. Maar wij moeten ook het eigene niet overboord gooien. Vermits het  volgens de art – promotor de basis vormt voor het ontwikkelen van  een ‘eigen’ modernisme.Tegen de achtergrond van ons koloniaal verleden in Nederland en Suriname ontstaan  als  stille reactie op culturele ontkenning. Terwijl het Europese modernisme  – tot voor kort nog  als universeel beschouwd –  als reactie op het ivoren – toren –  karakter van kunst in de late negentiende eeuw, ook  ontstaan is  door kunst te integreren in eigen tijd en samenleving.