De steeds verdere ontwaarding van het pensioen heeft tot gevolg dat maandelijks niet meer uitkomen. Een medium vermeldt dat met uitzondering van de Staatsolie gepensioneerden, de overigen met een pensioen, moeten zoeken naar aanvullende inkomsten om te kunnen voorzien in hun dagelijkse behoeften en betalen van vaste lasten. Extra uitgaven als uitstapjes of een familiebezoek zitten er niet meer in.
De meeste gepensioneerden moeten met tussen de US$30 en US$60 zien uit te komen in de maand. Op maandag 3 tot en 5 april zal de vakcentrale C47 ook namens Ravaksur een seminar beleggen, waarin van gedachte zal worden gewisseld over de pensioenfondsen. Arbeidsspecialist, Reynold Simons, zegt dat een pensioenstelsel in de meeste landen tot stand komt na overleg tussen deskundigen die hun kennis met elkaar delen, om het gehele systeem van de pensioenvoorziening van een bepaald land te organiseren. Echter is deze werkwijze niet in Suriname toegepast. Bij ons is door de jaren heen door een aantal stappen een systeem ontstaan”, zegt Simons, arbeidsspecialist wijst erop, dat er in feite zo een Algemene Oudedagsvoorziening (AOV) is ontstaan, het fundament van de oudedagsregeling, waarop de uitkering gestoeld is. En dat betekent, dat niet alleen de gepensioneerden hiervoor in aanmerking komen, maar ook ingezetenen buiten de Caraïbische gemeenschap (CARICOM) en staatsburgers boven de zestig uit dat gebied komen in aanmerking voor de AOV-uitkering. Deze afspraak is gebaseerd op een CARICOM-verdrag, weet Simons.
Volgens hem dragen alle werknemers in ons land bij aan het collectieve kapitaal van de AOV. De bijdrage van werknemers is 4% van het loon, de werkgevers dragen ook bij en de overheid moet ook bijdragen, omdat “de AOV-premies bijna nooit genoeg zijn om de uitkeringen te betalen”, aldus Simons.
Op de vraag hoe dat komt zegt Simons dat het te maken heeft met de duurzaamheid van het systeem van elke pensioenregeling, die berekend wordt door verzekeringsdeskundigen, maar ook om de risico’s te kunnen inschatten. Deze evaluaties worden gedaan, om eigenlijk ervoor te zorgen dat iedereen die in aanmerking komt voor AOV, hetzelfde bedrag kan krijgen, aldus Simons.
Voorts stelt de arbeidsspecialist dat de AOV iets anders werkt dan de pensioenuitkering, want hiervoor moet de gepensioneerde bijdragen aan het kapitaal dat bijeen wordt gebracht, door het collectief van gepensioneerden. Evenwel wordt iedereen die zestig plus is, meegerekend voor een AOV-uitkering, ook wanneer je nooit hebt gewerkt en geen bijdrage hebt geleverd. Simons gaat ook ging in op het pensioen van de landsdienaren. Ze storten 10% van hun salaris in het pensioenfonds en de overheid draagt 5% bij aan het pensioen van elke werknemer bij de overheid. De gelden worden gespaard en bij de pensionering, meestal op zestigjarige leeftijd, krijgen de landsdienaren een pensioenuitkering. Ook hier is het probleem dat de pensioenen niet uitgekeerd kunnen worden met alleen stortingen van de premies in het fonds.
De overheid heeft enorme schulden bij het fonds en onlangs weer begonnen te storten. In de jaren zestig en zeventig zijn de vakbonden begonnen op te komen voor pensioenen van hun leden in de particuliere bedrijven. Simons kijkt terug op de geschiedenis hoe het is begonnen en noemt de algemene pensioenregeling en oude staatsbedrijven die zijn overgegaan tot naamloze genootschappen (NV) De periode van overeenkomsten tussen particuliere werkgevers en vakbonden duurde tot 2005, omdat er voor die tijd nog geen wetgeving was. Aan deze periode van pensioenfondsen, voorzieningsfondsen bij particuliere bedrijven of een pensioenregeling aangaan bij een verzekeringsmaatschappij, kwam een einde en de wetgeving in 2014 verplicht stelde, dat werkgevers de werknemers een pensioen moesten uitkeren bij zowel de overheid als de particuliere bedrijven.
