Bij de opening gisteren van de tweede behandelkamer voor sikkelcelpatienten in het Sint Vinncentius Ziekenhuis (SVZ), zei de ambassadeur van het Sikkelcelfonds en bestuurslid van het Sikkelcelnetwerk in Nederland, Jurgen Rayman, dat hij deze ziekte in zijn eigen omgeving heeft meegemaakt. Hij had het over een persoon die door een crisis moest gaan, een dierbare vriend die zelfs een beschadiging opliep kort voor zijn geplande huwelijk, in een coma belandde, en pas na maanden daarna het huwelijk voltrokken kon worden.

Rayman richtte zich ook tot de aanwezige sikkelcelpatienten, die bekend staan als ‘sikkelcel warriors’, en bemoedigde door het noemen van de grote naam van onze ‘golden boy’, Anthony Nesty, die in onze Olympische geschiedenis de enige Surinamer tot nu toe is geweest, die met een gouden medaille naar huis terugkeerde na de Olympische spelen, waaraan hij had deelgenomen. Nesty is ook drager van de sikkelcelziekte. Rayman wees op de verschillende slachtoffers niet alleen in Suriname, maar ook in Nederland en die daar bekend staat als een ziekte van kleur, omdat vooral Afrikanen en anderen in dat grote Westerse gebied niet zo makkelijk worden opgemerkt, aan sikkelziekte lijden.

Hij toonde zich tevreden met de grote fundraisingsresultaten van het fonds, gisteren in Nederland, dat een honderdduizend euro opgehaald heeft, voor onderzoek naar sikkercelziekte die niet alleen patiënten van de ziekte daar ten goede komt, maar waardoor ook de patiënten in Suriname nu meer aandacht kunnen krijgen.

Gyo Ellis die samen met Rayman deel uit- maakt van de organisatie ‘Dat Ding van Ons’ en verantwoordelijk is voor de penningen, tevens van het Sikkelcel Fonds, liet vanuit Nederland weten, dat hij graag de tweede behandelkamer voor sikkelcelpatienten in het SV Z wilde financieren. Het bestuur van het Fonds stond daar achter. En zo is geld dat eerder is opgehaald tijdens de periode Covid-19, twee jaar geleden, ter ondersteuning van de Surinaamse gezondheidszorg, vrijgemaakt. Rayman zei dat het geld dat over is te willen besteden aan projecten, die de lasten kunnen verlichten binnen de gezondheidszorg. Hij merkte verder op, dat vaak mensen die hier in het ziekenhuis dagelijks bezig zijn, onder moeilijke omstandigheden, toch medicatie en zorg kunnen geven aan de patienten. De actie is opgezet in Nederland.

De directeur van het SVZ, Jason van Genderen, zei dat het niet makkelijk is voor sikkelcelpatiënten in Suriname. Niemand kiest voor de ziekte, refereerde Van Genderen naar de vorige spreker, een sikkelcel patient die haar lijdensweg en situatie onder andere meedeelde. Hij verwees ook naar de internist en diagnogticus, Drs. Nicole Oldenstam, die de leiding heeft van de Sikkelcel behandelkamers in het SVZ. Naast haar vakgebied, zei de directeur dat de medicus ook het contact heeft gelegd met Rayman en Ellis, om ze de tweede behandelkamer voor sikkelcelpatienten te kunnen bewerkstelligen.

Oldenstam ging in op haar werkzaamheden in het ziekenhuis en de sikkelcel aandoening, die overgedragen kan worden door ouders op kinderen. Hierbij speelt de bloedaardige rode bloedcel een belangrijke rol, omdat de ziekte is aangeboren en krijg je die van je ouders mee. De internist zegt dat door afwijkende informatie, die je van ouders hebt geërfd veranderd jouw rode bloedcel, tijdens stresssituaties, wanneer de zuurstof in je bloed omlaag gaat verandert deze van vorm, normaal rond, ovaal van vorm, maar neemt dan de vorm van een sikkel of halve maan aan. Sikkelcellen kunnen dan makkelijk in elkaar haken en dan ontstaat er een klonter en verstopt dat dan de bloedvaten, vooral de kleine bloedvaten. Het gebied achter in de bloedklonter krijgt dan niet voldoende zuurstof. Met als gevolg dat er pijn ontstaat in het weefsel achter de verstopping.

Dokter Oldenstam zegt dat de pijn heel heftig kan zijn. Sikkelcelpatiënten kunnen deze pijn voelen alsof messteken door hun botten heen gaan. Wanneer de pijn zo hevig is moeten ze zware pijnstillers krijgen in het infuus.

‘’Voorheen meldden patiënten zich op drukke spoedposten waar de wachttijd flink kan oplopen, maar in het SVZ kunnen patiënten zich eenmaal 24 uur melden met een pijnaanval, ze worden gelijk opgenomen en krijgen pijnstillers’’, aldus dokter Oldenstam.