‘Vorige first lady’s hadden hart voor deze kinderen’

De Stichting Mytylschool is zeer teleurgesteld dat zij geen enkele reactie heeft gekregen op de brieven die zij gestuurd heeft aan het Bureau van de First Lady, Mellisa Santokhi-Seenacherry. In de brieven vroeg de stichting aandacht voor de noden van de leerlingen van de school. De directeur van de Stichting Mytylschool, Mirjam Karnadi en de voorzitter van het stichtingsbestuur, Greta Jharap zeiden onlangs op een persconferentie, dat de Stichting Mytylschool meerdere malen brieven heeft gericht aan het Bureau van de First Lady, doch tot op heden heeft de Mytylschool geen enkele reactie ontvangen. Jharap zei dit te betreuren en gaf aan, dat de voormalige first lady’s – Ingrid Bouterse-Waldring als Liesbeth Venetiaan-Vanen-burg – zich inzetten voor de kinderen. ‘’Ze hadden echt hart voor de kinderen en hielpen de school waar ze konden. Dit deden ze als beschermvrouwen.‘’ Jharap haalde aan dat Bouterse-Waldring na een bezoek aan de school het voor elkaar kreeg dat er binnen enkele dagen chauffeurs ter beschikking werden gesteld vanuit het leger. Deze ondersteuning is onder de regering Santokhi-Brunswijk, zonder een duidelijke verklaring stopgezet. De Stichting Mytylschool draait volgens de leiding, in de meeste gevallen op donaties. De bussen waarmee de kinderen vervoerd worden, zijn ook gedoneerd. ‘’Vervoer is voor deze kinderen van primair belang’’, zei Jharap. Zij verduidelijkte dat de kinderen geen gebruik kunnen maken van gewoon vervoer, maar afhankelijk zijn van vervoer dat speciaal voor hen is ingericht.

De meeste kinderen die de Mytylschool bezoeken, komen volgens Jharap uit zwakke huishoudens. ‘’Indien de kinderen niet opgehaald worden, kunnen zij de school ook niet bezoeken. Gaan ze niet naar school, dan vertaalt dat zich weer erin dat zij afgesloten worden van de samenleving. Ze kunnen niet naar een normale school, omdat het schoolmeubilair niet toegankelijk is voor deze kinderen. Bovendien worden ze ook gepest door andere kinderen.‘’

Karnadi: ‘’Het zijn zulke lieve kinderen en ook zij hebben recht op onderwijs.‘’ Jharap en Karnadi hopen dat zij alsnog antwoord krijgen en dat de overheid de verantwoordelijkheid op zich neemt voor ook dit deel van de bevolking dat dringend zorg nodig heeft – de kinderen met een beperking.