Het Nationaal Leger heeft conform  artikel 177 lid  1. van onze grondwet, de  taak onze soevereiniteit en de territoriale integriteit van de Republiek Suriname, tegen buitenlandse gewapende militaire agressie te verdedigen.  In lid 2 van dit artikel staat: Onverminderd het bepaalde in het vorige lid 1, kan het leger belast worden met bijzondere taken die bij wet geregeld dienen te worden. Die zijn: Het leger oefent zijn taak daarenboven onder verantwoordelijkheid en in ondergeschiktheid aan het bevoegd gezag en in overeenstemming met de geldende rechtsregels. We weten allemaal wat er is gebeurd tijdens de zogeheten revo-periode en dat de grondwet buiten werking was gesteld. Het Nationaal Leger was niets anders dan het belangrijkste middel om de dictatuur van Bouterse CS te continueren. Na de verkiezingen van 1987, was het streven erop gericht, de democratie in Suriname te doen herleven. Reeds in december 1990, werd de democratische droom wederom aan diggelen geslagen door de kerstcoup van de militairen, de zogenaamde Telefooncoup. Pas na 1992 kon er langzaam een aanvang worden gemaakt met het herstellen van de democratie. Aan het begin van dit herstel, werd ook een andere grondwettelijke definitie aangebracht over de daadwerkelijke rol en bevoegdheden van de grootste gewapende macht. Maar dat er intern nog veel moest veranderen binnen het Nationaal Leger, werd snel duidelijk. De democratische krachten hebben in deze organisatie altijd bepaalde tegenwerking en soms wel regelrechte sabotage meegemaakt van revo-elementen en sympathisanten van de NDP van de voormalige legerchef Bouterse en latere president. Tot op heden zijn er nog krachten in het Nationaal Leger die uit eigen belang, er maar niet aan kunnen wennen, dat het leger zich volledig aan zijn grondwettelijke doelstellingen, dient te houden. Er wordt nog teveel misbruik gemaakt van materiaal en materieel en dat ten dienste van niet bevoegde personen of instanties. Zwaar materieel dat voor niet militaire zaken werd en wordt ingezet. Tijdens de verkiezingscampagne van de NDP, werden paarse volgelingen niet zelden met militaire bussen naar massameetings vervoerd. Ook werd materieel veel te vaak ingezet om niet-militairen naar recreatieoorden te vervoeren. En wie betaalde dat allemaal? De belastingbetaler natuurlijk. En wie had gedacht dat het gerommel met materieel en materiaal van het Nationaal Leger nu tot het verleden zou behoren, heeft het bij het verkeerde eind gehad. Er circuleert nu een filmpje op sociale media waarop te zien is, dat een helikopter van de Luchtmacht van het Nationaal Leger werd ingezet c.q. misbruikt door de vicepresident om boven een nederzetting van een Marrondorp, met geld te gaan strooien. Wat heeft dit te maken met de verdediging van de nationale soevereiniteit en territoriale integriteit van de Republiek Suriname? En wie betaalt de dure vlieguren van deze helikopter voor het niet vliegen binnen de taakstelling van deze gewapende macht? Als meneer Brunswijk met geld wil gaan strooien om zo zijn politieke imago opnieuw op te poetsen, laat hem dan uit eigen middelen een helikopter bij een lokale maatschappij charteren. Er zijn genoeg heli’s thans beschikbaar voor het plegen van rondstrooiacties. De minister van Defensie moet eigenlijk komen verklaren, hoe het komt dat legermaterieel wederom voor niet militaire doeleinden wordt misbruikt.