De voorzitter van de Surinaamse Seafood Associatie (SSA), Udo Karig, zegt dat volgens de wet, visvergunningen niet zomaar kunnen worden afgegeven. Volgens hem, is het een groep illegale Guyanese vissers in samenwerking met Surinaamse handlangers, die proberen grotere handel te drijven met visvangsten uit Surinaamse wateren.

Vorig jaar waren het vermoedelijk deze illegale Guyanese vissers, die hoopvol ge-stemd waren over het vooruitzicht van de verstrekking van vergunningen deze maand, dat nu in het water schijnt te vallen. Nu sommige Surinaamse vergunninghouders op het punt staan de tarieven voor Guyana met USD 5000 te verhogen, overwegen lokale ondernemers een volgende stap, omdat de nieuwe gevraagde tarieven aanzienlijke gevolgen zullen hebben voor de winstgevendheid van hun visserijactiviteiten. Echter is Karg van mening, dat de visvoorziening gegarandeerd is en er geen ongerustheid daarover hoeft te bestaan.  Hij stelt dat al jaren deze groep illegale vissers uit Guyana, vangsten uit Suriname verscheept naar andere markten en die ten verkoop aanbiedt. De SSA-voorzitter zegt dat de overheid middels strenge maatregels en kordaat optreden onze wateren zou moeten beveiligen tegen deze illegale vissers.  “A no don unu don jere”, zegt aan de andere kant een booteigenaar met grote ontsteltenis, in een lokaal dagblad in Guyana.

Hij vertelt dat toen hij zijn vergunningsaanvraag indiende, er bezorgheid was over uitbuiting door de Surinaamse vergunninghouder. Hij rekende op meer dan USD 3000 voor een vergunning, echter bleek, dat ze van de Surinaamse regering voor ongeveer USD 30, over een vergunning konden beschikken. Wat toen  gebeurde was dat om een vergunning te krijgen, alle boten in Suriname moesten aanmeren. “We moeten daar verkopen, en alle zaken moeten daar gedaan worden. Maar wat we nu horen, is dat ze de vergunningsbijdrage gaan verhogen naar USD 5000 en dat is ongelooflijk”, legde hij uit. Boten uit Guyana moeten nu in Suriname aanmeren om met een SK-vergunning te kunnen werken. Om terug te keren naar Guyana moeten de schippers een andere boot naar Guyana nemen en de terugreis binnen werktijd doen. Waarschijnlijk maken de meeste Surinaamse vergunninghouders gebruik van Guyanese boten, omdat ze zelf geen boten hebben, aldus een bron.  De vergunning krijgen ze dan via een geregistreerde booteigenaar in Suriname, maar het vaartuig moet worden achtergelaten, en de vangst moet lokaal worden verkocht. De visondernemers uit Guyana vinden de terugreis stressvol, en menen dat ze ook financiële verliezen lijden, als al hun vangsten, die ook in Suriname goedkoper worden verkocht, onverkocht blijven en sommigen hebben geweigerd om met kleinere boten zoals de autoriteiten verlangen. Ze zeggen ook dat Suriname niet genoeg ruimte heeft om boten aan te meren en dat er geen beveiliging is.