De hoofdverdachte in het 8 december 1982 moordenproces, Desiré Delano Bouterse, kreeg gisteren de gelegenheid, om gedurende zijn verdachtenverhoor bij het Hof van Justitie te verklaren, wat zijn rol is geweest gedurende deze moordpartij op 8 december 1982 in Fort Zeelandia. Bouterse kon zich niet goed meer herinneren, wat zich toen heeft afgespeeld, maar stelde wél, dat hij niemand heeft doodgeschoten: ‘’Als ik mensen heb doodgeschoten, geeft u mij dan maar 15 maal 100 jaar. U kunt mij opsluiten als ik de mensen heb doodgeschoten en de andere verdachten naar huis sturen’’, aldus Bouterse. De hoofdverdachte diste wederom het welbekende verhaal op, dat de latere dodelijke slachtoffers bezig waren met een invasie voor te bereiden, met als doel zijn regiem met geweld te verwijderen. Volgens Bouterse moesten deze bruggenhoofden, lees: 15 latere slachtoffers, tot ‘persona non grata’ worden verklaard en het land uitgezet en dat ze zeker niet doodgeschoten zouden worden. Bouterse stelde dat hij politiek verantwoordelijk is geweest voor hetgeen gebeurd is, maar persoonlijk niemand te hebben doodgeschoten. Het verhaal van Bouterse en genoegzaam bekend uit strafrechtelijk vooronderzoek in deze macabere zaak, is meerdere malen uit getuigenverklaringen naar voren gekomen en ontkracht en ook wat de daadwerkelijke rol van Bouterse is geweest en dat hij gedurende de moordpartij, wel degelijk in zijn kantoor nabij Bastion Veere, aanwezig was. Dat men thans tracht de gehele slachting op Paul Bhagwandas, nu wijlen, af te wentelen, is meer dan schandelijk. Inderdaad heeft Bhagwandas volgens de gegevens in het strafrechtelijk vooronderzoek, een belangrijke rol vervuld bij de executies, en daar waren ook meerderen bij betrokken. Dat de slachtoffers van 8 december met een invasie bezig waren, is een grote leugen. Een persoon die met coupplannen en of een buitenlandse invasie bezig is, blijft niet in alle rust thuis bij vrouw en kinderen en loopt daarbij het risico elk ogenblik te kunnen worden opgepakt met alle consequenties van dien. Dat de mensen op de vlucht werden neergeschoten, betreft een nog grotere leugen vanwege Bouterse en zijn militaire bondgenoten uit 1982. Wie op de vlucht slaat, krijgt het binnendringen van kogels bijvoorbeeld in de rug en niet in de borst of het gezicht. De mensen werden gewoon standrechtelijk geëxecuteerd door de militaire leiding van dat moment, met als bevelhebber Desi Bouterse. De slachtoffers van 8 december 1982, waren gewoon ongewapende eerbare burgers en twee militairen die terug wilden naar de democratie en rechtsstaat en niets anders en die moesten uit de weg geruimd worden. Het 8 december 1982 moordenproces komt ten einde, alhoewel  velen de indruk hebben, dat het geheel steeds meer op een oneindige klucht, begint te lijken. Bouterse tracht zo lang mogelijk de zaak te traineren, maar zelfs aan het langste touw zit een eind. Het Hof zal toch binnen enkele maanden tot een beslissing geraken en die zal vermoedelijk niet in het voordeel van de hoofdverdachte en zijn overgebleven medeverdachten zijn.