We praten allemaal over de crisis waar we al sinds 2014 diep in zitten, anderen praten over een verslechterende conjunctuur, en weer anderen wensen de huidige toestand te typeren als een enorme ontwrichting van onze macro-economie. Kortom, het komt er allemaal op neer, dat we te maken hebben met een economische crisis, die de afgelopen ruim twee jaar een aanzienlijke verslechtering heeft ondergaan. Natuurlijk is het zo dat de twee Covid-19 jaren en het teruglopen van de bedrijvigheid in ons land, een zeer negatieve bijdrage hebben geleverd ten aanzien van alle plannen die gemaakt waren voor het herstellen van onze economie. Zeker is dat Suriname het heel moeilijk heeft en de regering ondanks alle goede voornemens, er maar niet in slaagt een spoedig en merkbaar herstel, te doen plaatsvinden. Wat een enorme belemmering veroorzaakt om vooral  de inflatie onder controle te houden, heeft te maken met zaken die zich ver buiten onze grenzen voordoen en dan hebben we het voornamelijk over de oorlog in Oekraïne, die op het externe front verhogingen van goederen en diensten tot gevolg heeft, die ook zijn weerslag hebben op onze economie. Enkele voorbeelden zijn de gestegen prijzen voor brandstoffen, graan, mais en spijsolie als gevolg van deze oorlog. En juist omdat we een importeconomie zijn die sterk afhankelijk is van enorme importen van tal van goederen, hebben we al maanden te maken met verhoogde prijzen in de winkels. Velen rekenen het de regering aan, dat het niet goed gaat in het land en dat zij er de oorzaak van is, dat zoveel goederen en diensten duurder worden. Niets is in dezen waar. De regering kan er niets aan doen dat extern de prijzen de lucht in schieten en dat bijvoorbeeld in het ‘rijke’ Nederland, steeds meer mensen niet weten hoe ze met het salaris op maandbasis, moeten rondkomen. Maar Suriname verpaupert als gevolg van de oorlog in Oekraïne en de naar aanleiding daarvan ontstane repercussies, steeds verder. Bij de toenemende sociale ellende neemt natuurlijk ook de criminaliteit aanzienlijk toe. Werkloosheid, afnemende koopkracht en uitzichtloosheid, zorgen ervoor, dat de misdaad zeer goed wortel schiet en daar zien we al geruime tijd een verontrustende toename in. Er zijn mensen die oproepen tot meer politie, meer voertuigen, meer bewapening, kortom, meer materieel en materiaal. Maar los je daarmede de vraagstukken  van  sociale ellende, armoede en uitzichtloosheid waarin zovelen zijn beland op? Wij zijn en blijven van mening, dat een sterkere gewapende macht met meer slagkracht, geen oplossing zal bieden voor de bestaande sociale vraagstukken. Waar men hoofdzakelijk aan moet gaan werken, is de armoede en de daaraan inherente sociale wantoestanden, uit de wereld helpen. De kwaliteit van het leven in Suriname moet omhoog, men moet meer kunnen doen met het salaris aan het einde van de maand en men moet het gevoel krijgen, dat het prettig toeven is in de Republiek Suriname. Zware en oplopende criminaliteit heeft ook een zeer negatief effect op eventuele investeerders. Wie komt er namelijk werken in dit land, als je je niet veilig voelt in je eigen huis of op straat? Daar moet men goed naar gaan kijken. Zolang we niet in staat zijn de burger een beter leven te garanderen, zullen de criminaliteitscijfers, niet teruglopen. Waar we vooral op moeten letten, is dat we geen Haïtiaanse toestanden hier in de hand werken, door zaken maar op hun beloop te laten en zeer urgente zaken niet snel aanpakken, want talmen en urgente kwesties om wat voor reden dan ook, steeds maar voor zich uit schuiven, kunnen gevaarlijke zaken in de hand werken.