“De recente uitspraak van ons Constitutioneel Hof bevestigt het onrechtvaardig zijn van ons kiesstelsel. Het is bekend wat zich afspeelt in districten, waar politieke partijen met relatief weinig stemmen een parlementszetel binnenhaalden. Dat is nu dus voorbij, en geheel terecht overigens. Een rechtvaardiger kiesstelsel stimuleert echter geen duurzame ontwikkeling. Duurzame ontwikkeling komt – ongeacht welk stelsel of systeem – als integere bestuurders en burgers bereid zijn offers te brengen voor de ontwikkeling van het land. Een duidelijke visie op die ontwikkeling en inspirerende en zich dienstbaar opstellende leiders, zijn randvoorwaarden waarmee wij in alle sectoren een verschil zullen maken op weg naar een welvarend Suriname”, aldus bedrijfseconoom tevens eigenaar van CrossedLines Advisory Services Suriname, Helyante Mac-Donald.

Zij is ook actief als managementconsultant en trainer op het snijvlak van business planning, organisatie-inrichting en marketing. Zij is daarnaast ondervoorzitter van de Stichting Wi Tru Sranan.

Positieve discriminatie

Lothar Boksteen, civiel ingenieur en gewezen hoofd van het Onafhankelijk Kiesbureau en het Centraal Hoofdstembureau, zei in een presentatie gehouden op 23 augustus jl. bij DA’91, dat men door middel van een bepaalde verdeelsleutel qua inwonertal per district, gekomen is tot de bovenstaande zetelverdeling per district. “Ten aanzien van de districten Marowijne, Sipaliwini en Brokopondo zijn er 10 zetels gereserveerd geworden, waarbij is afgeweken van de verdeelsleutel van de overige districten, omdat er bijzondere aandacht voor de ontwikkeling van deze districten beoogd werd. Om de aandacht van de districtsaangelegenheden te vergroten, was het belangrijk dat de decentralisatie eerst goed op gang moest komen en op de juist bedoelde wijze, waardoor de districtsontwikkeling daadwerkelijk aandacht zou krijgen, waarna kon worden overgegaan tot het evalueren van de Kiesregeling. De decentralisatie zou dan reeds enige jaren goed moeten hebben gefunctioneerd. Volgens Wijdenbosch is mede hierom, dat is gesteld om de grondwet na vijftien jaar te evalueren en na te gaan of aanpassing van de Kiesregeling dient plaats te vinden of dat deze regeling moest vervallen. Door een goed ontwikkelde decentralisatie zou de districtsontwikkeling de nodige aandacht krijgen, waardoor de bijzondere aandacht van DNA-kandidaten niet meer zo dringend zou zijn.”  Volgens Van der Pot wordt deze vorm van bijzondere aandacht voor de ontwikkeling van een gebied middels toekenning van extra zetels, aangeduid als ‘positieve discriminatie’. ‘’Deze positieve discriminatie is geoorloofd, indien groepen die in een achterstandspositie verkeren, een voorkeursbehandeling krijgen om uit de samenstelling van bepaalde colleges te bereiken.”

Misbruik van het huidige kiesstelsel

“Economische ontwikkeling moet niet alleen in Paramaribo en randdistricten plaatsvinden, maar over geheel Suriname. Het huidige kiesstelsel dwingt beleidsmakers heden ten dage om nationaal ontwikkeling te brengen, omdat zonder DNA-zetels van de achtergestelde districten, het bijna onmogelijk is om regeermacht te verwerven. Vanwege het feit dat de ontwikkeling niet over het gehele Surinaams grondgebied hetzelfde is, ben ik resoluut tegen landelijke evenredigheid. Ik ben voorstander van een aangepast districtenstelsel, omdat bepaalde districten nog steeds goed onderwijs, adequate gezondheidszorg en veiligheid moeten ontberen, vanwege het misbruik van het huidig kiesstelsel door bepaalde traditionele politieke partijen sedert de introductie in 1987”, zegt Ruben Ravenberg, expert op het gebied van bedrijfskunde, management, leiderschap en beleidsontwikkeling.