De kosten van levensonderhoud nemen verder toe, en het leven van velen wordt steeds ondraaglijker in dit land. Suriname zit al zeker vanaf eind 2013, in een economische crisis die nog lang niet voorbij is. Maar als we gedacht hadden dat wij het enige land zijn op deze planeet met zware sociale en economische vraagstukken, dan hebben wij het bij het verkeerde eind. Een internationale recessie is momenteel de kop aan het opsteken, waar ook de rijke landen door getroffen zullen worden. Gezien het feit dat deze veel beter in de slappe was  zitten, zullen hun inwoners het minder zwaar te verduren hebben. Wie het internationale nieuws goed volgt, zal zien dat Europa door de oorlog in Oekraïne, met een ernstige energiecrisis te maken heeft, waarbij vooral aardgas, dat tot voor kort volop werd geleverd door Rusland, aan het wegvallen is. Prijzen voor aardgas en brandstof rijzen de pan uit en maken alles duurder. Steeds meer mensen zijn aangewezen op voedselbanken, omdat ze de kosten van levensonderhoud gewoon niet meer kunnen opbrengen. Duitsland komt met een hulpactie voor de bevolking van enkele honderden miljarden. Als de prijzen voor levensmiddelen in Europa en Amerika omhoog gaan, dan heeft dat direct grote gevolgen voor ons land met zijn importeconomie. Graan- en tarweprijzen per ton zijn gestegen op de internationale markt, omdat er meer vraag dan aanbod is en ontstaan door de oorlog in Oekraïne, een van de grootste leveranciers van graan en tarwe ter wereld. En dus moet Suriname ook meer betalen voor deze producten en dat is dan ook gelijk te merken in de prijs van brood. We hadden al de economische crisis met verhoogde prijzen en een zwakke munt, dit onderhevig is aan wisselkoersstijgingen, en nu komen er door de externe inflatie nog meer kosten bij. Suriname kan zolang er nog oorlog is in Oekraïne en de externe inflatie, aanhoudt, zijn borst wel nat maken. Het leven in Suriname met zijn importeconomie en veel te lage productie gericht op export, zal nog enige tijd heel zwaar blijven. Het wordt dan ook de hoogste tijd, dat wij niet blijven jeremiëren en steeds maar naar een overheid kijken voor hulp, maar de hand aan de ploeg gaan slaan. We moeten harder gaan werken en niet de schuld blijven zoeken bij derden voor onze miserabele toestand. Suriname moet meer gaan produceren om veel meer geld te kunnen verdienen, alleen dan zullen we uit deze uitzichtloos lijkende toestanden komen. Er waren zoveel landen, die na de Tweede Wereld Oorlog aan de grond stonden en straatarm waren geraakt, maar door hard werken en niet langer de hand ophouden, hebben ze allemaal een hogere vorm van welvaart kunnen realiseren. Deze landen moet Suriname als voorbeeld nemen om zijn vooruitgang en welvaart te verwezenlijken. Als we meer naar elkaar blijven kijken en steeds maar schuldenaren voor onze benarde toestand zoeken, zal er niets veranderen en ons lijden alleen maar erger worden.