Komen we door de alsmaar stijgende wisselkoersen voor de dollar en de euro ten opzichte van de SRD, financieel verder in de knel? Een vraag die zeker gesteld mag worden, gezien het feit dat per heden, de bankkoers voor de dollar 24.84,- is en voor de euro 24.51, – werd genoteerd ten opzichte  van onze nationale munt en de cambio’s voor de dollar 25.10,- en de euro 25,- tegenover de SRD vragen. Velen houden hun hart vast, omdat hun verdiensten in SRD zeker onvoldoende worden om aan bepaalde betalingsverplichtingen in dollar of euro vastgelegd, te voldoen. Maar ook mensen die huurpenningen in vreemde valuta moeten neertellen, worden steeds radelozer. Velen vragen zich af, waarom de koersen nu weer aan het stijgen zijn. Nou, het antwoord is heel eenvoudig: de vraag naar harde valuta is de afgelopen weken fors toegenomen en het aanbod is hetzelfde gebleven of zelfs afgenomen. Bij koersstijgingen is het ook altijd zo geweest, dat degenen die over het vreemde geld beschikken, het langer vasthouden om te bezien op welk punt ze weer zullen stabiliseren. Bij een stijgende koers wordt namelijk niet veel losgelaten op de markt, terwijl de vraag hoog blijft. Wat ook speelt, is bijvoorbeeld dat veel cambio’s kopen maar niet verkopen, waardoor de stijgende trend zich voortzet. Wat we ook hebben gezien, is dat de betaling van onze olierekening (lees: diesel en gasoline) fors is toegenomen door de stijgingen op de wereldmarkt. Suriname moet dus nu veel meer dollars neertellen voor de geïmporteerde gasoline, diesel, kerosine en AV-gas. We willen het dan nog niet eens hebben over de benodigde smeermiddelen, die hoogst noodzakelijk zijn voor alle machines die in gebruik zijn. De oliemaatschappijen zijn nu ook aangewezen op het betrekken van hun dollars op de parallelmarkt en dat maakt ook dat de vraag daar zwaar is toegenomen, hetgeen gelijk heeft geresulteerd in de stijging van de wisselkoersen. Waar we ook helemaal niet omheen kunnen, is het feit dat de banken, gezien de compliance regelingen waar ze zich strikt aan wensen te houden, niet langer bereid zijn grote bedragen in cash dollars of euro’s van klanten te accepteren, zonder dat er een gedegen en kloppende verklaring van de herkomst van het geld, kan worden gegeven. De witwasjongens en -meisjes die over miljoenen aan dollars en euro’s beschikken, kunnen hun geld dus ook niet zomaar meer binnen het girale geldverkeer krijgen en dus kunnen ook zij, geen snelle bijdrage meer leveren aan het aanbod en ter vermindering van de vraag naar vreemde valuta. Conclusie is dat Suriname een groot gebrek heeft aan bonafide, en dus eerlijk verdiende harde convertibele valuta, en hierdoor het aanbod veel minder is dan de vraag. Zolang we niet in staat zijn op eerlijke wijze te produceren voor de export en hierdoor dollars en euro’s verdienen die toegevoegd kunnen worden aan de monetaire reserves van dit land in de Centrale Bank van Suriname, zal geen enkele wisselkoers verdedigd en gedicteerd kunnen worden door de moederbank, en zullen we altijd overgeleverd zijn aan externe geldhandelaren die de gehele gemeenschap, in gijzeling kunnen houden. Zolang de overheid er niet in slaagt genoeg deviezen te verdienen  en de banken daarvan te voorzien tegen een door haar vastgestelde wisselkoers, zullen we deze ellende blijven doormaken en de inflatie niet onder controle krijgen. De machtspositie van externe geldhandelaren, woekeraars en witwassers, zal eerst gebroken moeten worden. Zolang we daar als land niet toe in staat zijn, zal vraag en aanbod een beoogde gestage ontwikkeling van dit land blijven afremmen.