De mensen horende tot de groep die een zwervend bestaan leiden en ook al geruime tijd dakloos zijn, wordt steeds groter en zeker hulpbehoevender. Velen zijn het slachtoffer geworden van de economische crisis waar dit land al jaren in verkeert. In de afgelopen decennia en wel vanaf het begin van de jaren negentig, heeft geen enkel opeenvolgende regering een goed beleid ten aanzien van de opvang van zwervers en daklozen geformuleerd. Men heeft het probleem, gelijk een wond, verder laten veretteren en thans is het zo groot en ongerieflijk geworden voor anderen binnen de gemeenschap, dat er toch iets aan gedaan moet worden. We kunnen deze mensen, die maar door de stad zwerven en anderen tot last zijn, niet tijdelijk uit het zicht van hoge buitenlandse bezoekers houden door ze in een stadium te ‘parkeren’ en niet lang daarna weer toestaan dat ze naar hun oude vertrouwde ‘stek’ terugkeren, en de last weer zijn van derden. Neem nou de Waterkant tussen Hoekhuis en het Waaggebouw, een plaats waar velen voor korte tijd wensen te verpozen, maar door de aanwezigheid van daklozen en zwervers, al enige tijd deze plaats mijden om niet lastig gevallen te worden. Ook het distribueren van voedsel door liefdadigheidsinstellingen dient op een andere plek plaats te vinden, omdat door de voedseldistributie aldaar te doen plaatsvinden, is het leger van daklozen en zwervers deze locatie als zijn vaste verblijfplaats gaan zien. Geen gezicht is dat, op nog geen 200 meter afstand verwijderd van ons hoogste College van Staat, De Nationale Assemblee. Dat men deze mensen van voeding voorziet is te bewonderen en daar hoeft helemaal geen onderbreking in plaats te vinden, maar de overheid moet wél ervoor gaan zorgen, dat deze groep beter en op een geschikte plaats kan worden opgevangen en verzorgd. Tijdens het vorige regiem was er een opvangcentrum aan de Wicherstraat, dat op een gegeven moment werd opgedoekt en daarna ging het helemaal mis in deze contreien; de mensen hadden namelijk geen enkele goede opvang meer en trokken naar de naaste omgeving van het Onafhankelijkheidsplein en de binnenstad. Als we daadwerkelijk Suriname en in het bijzonder onze hoofdstad toeristvriendelijker wensen te maken, dan moet men nu wel gaan werken aan een gedegen oplossing c.q. opvang voor deze groep mensen, die het alles behalve makkelijk hebben. Het Psychiatrisch Centrum Suriname, PCS,  is naar de mening van velen, geen oplossing om deze mensen onder te brengen, want de meesten vertonen geen geestelijk afwijkend gedrag en horen er daarom niet thuis. Nu deze groep niet langer ondergebracht kan worden in het André Kamperveen Stadion, is het de hoogste tijd dat de overheid daadwerkelijk gaat kijken naar dit vraagstuk en er een goede oplossing voor vindt.