Velen realiseren zich niet dat het al jaren niet goed gaat in Suriname en dat we nog steeds te kampen hebben met een zware economische crisis, die sommigen zelfs wensen te bestempelen als een depressie. Suriname heeft enorme financiële problemen en tekorten, die maar niet kunnen worden weggewerkt, wegens onze beperkte verdiencapaciteit. Het allergrootste probleem van dit land, is dat we een ernstig gebrek hebben aan harde convertibele valuta, en al decennialang opgescheept zitten met een importeconomie, waar veel vreemd geld voor nodig is. En juist dat vreemde geld verdienen wij in zeer onvoldoende mate met onze bonafide exporten, die gebaseerd zijn op wat aardolieproducten, goud, hout, rijst en vis. Vanaf de staatkundige onafhankelijkheid in 1975, was het glashelder dat dit land alleen vooruitgang en een snelle ontwikkeling zou doormaken als we meer zouden gaan produceren en exporteren. Maar jammer genoeg zijn we in de ruim 46 jaar van “onafhankelijkheid” daar maar heel slecht in geslaagd. Het is zelfs zo, dat onze karige exportopbrengsten zijn teruggevallen, waardoor we geen enkele staatsbegroting meer sluitend kunnen krijgen, en ook nog te maken hebben met enormetekorten. Bij herhaling hebben economisten erop gewezen, dat we alleen een gezonde en bonafide vooruitgang zullen zien, als we harder gaan werken en produceren voor de export. Maar daar komt al jaren niet echt schot in. Elke nieuwe Surinaamse regering kijkt daarom aan tegen een zorgwekkend financieel plaatje en moet maar zien te schipperen met de teleurstellende verdiensten. Wat de zaak nu nog triester maakt, is dat de buitenlandse investeerder niet staat te springen om hier te komen investeren, gezien het niet frisse politieke klimaat en daarenboven de slechte kredietwaardigheid van ons land. Dat de crisis velen tot wanhoop drijft, en dat allemaal ingegeven door de alsmaar toenemende prijzen voor goederen en diensten, heeft deze week wederom straatprotesten in de hand gewerkt. Demonstranten die radeloos zijn geworden wegens het feit dat de kosten van levensonderhoud niet meer te betalen zijn. Velen verlangen van de regering een ander beleid, dat erop gericht dient te zijn het leven voor hen, beter te maken. Weer anderen eisen om puur politieke redenen en aangezet door derden, het vertrek van het kabinet. Een regering die niet zomaar zal opstappen voor de eis van een groep demonstranten, moet zorgen dat het leven voor deze verarmde samenleving draaglijker wordt. De groep die het vertrek van de regering eist, weet heel goed dat Suriname momenteel gerust kan worden gezien als een failliet land, dat noodgedwongen in de armen van het Internationaal Monetair Fonds, IMF, is beland en dat er helemaal geen geld meer is om tal van beloften te doen en of waar te maken. Wie ook de regeermacht momenteel zou overnemen, wordt met dezelfde financiële vraagstukken geconfronteerd, dus het eisen om het vertrek van deze regering, zal zeker geen verbetering opleveren, althans zeker niet op korte termijn. Alles valt en of staat met het beschikbaar hebben van voldoende geld om veel te kunnen financieren. Zolang de overheid over ruim onvoldoende middelen en dan wel in het bijzonder vreemde valuta beschikt, zal er geen verlichting merkbaar zijn. De demonstranten die een beter bestaan voorstaan, dienen dat goed te begrijpen en niet zomaar een regering te willen verwisselen voor een andere, want ook die zal, gezien de omstandigheden, niet in staat zijn, snel verbeteringop gang te brengen.