‘’De pijn bleef soms uren, soms dagen. Mocht ik geen fout maken? Onder het mom van ‘ik heb het beste met je voor, werd ik geslagen’. Slapen kon ik niet. Op school hoorde ik de stem van de juf steeds zachter, omdat ik dan moe was. Voel je asjeblieft aangesproken, vooral als de schoen past. No naki, maar taki e wroko mi mati. Fongfong n’e garanti bung bung pkin. Slaan vernietigt, maakt wanhopig en verdrietig. Niet eenieder ziet het in, maar begin in je eigen kring met het laten doordringen van deze boodschap.”
Het voorgaande werd op woensdag 20 juli als een wake-up call gebracht bij het symposium ‘Opvoeden met Liefde, Begrip en Geduld; A Call for Action’ dat door de Stichting Kinder- en Jongerentelefoon (KJT) georganiseerd werd in het kader van het project: ‘Opvoeden met Liefde, Begrip en Geduld’. Dit project richt zich erop bewustwording te creëren over de effecten van het gebruik van lijfstraffen in de opvoeding en bepleit het afschaffen van het toepassen hiervan. Niet alleen de wake-up call, maar ook een filmpje waarin een slachtoffer met het publiek deelde wat haar als kind met de beste bedoelingen van haar ouders is overkomen, was een van de momenten om het besef over de noodzaak van het uitbannen van lijfstraffen te laten doordringen tot de gemeenschap. De Stichting KJT had namelijk ervoor gekozen het symposium live te laten uitzenden om zodoende een breder publiek te bereiken. Daarnaast had zij via haar Facebook-pagina ook de meningen online geanalyseerd. Speciaal voor deze gelegenheid waren ook minister Uraiqit Ramsaran van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en parlementsvoorzitter Marinus Bee, aanwezig.
Minister Ramsaran die het symposium voor geopend verklaarde, sprak van een belangrijk onderwerp. Hij benadrukte dat de bewustwording op gang moet komen en het besef dat lijfstraffen uitgebannen moeten worden. De bewindsman riep op tot verbetering van het gedrag en dat mensen die lijfstraffen hebben ondervonden, hierover moeten communiceren met kinderen. Volgens minister Ramsaran krijgt de stichting KJT ook tegenslagen, zoals geen medewerking van zij die lijfstraffen als normaal zien. De organisatie heeft een goede samenwerking met het Bureau voor de Rechten van het Kind. Daarnaast wil de minister zich met collegaministers inzetten voor de aanpak en het uitbannen van lijfstraffen. Hij wees erop dat Suriname vanaf maart 1993, partij is bij het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind, waarmee het land zich ook verplicht aan het uitbannen van lijfstraffen tegen kinderen.
Overigens stond het symposium ook in het licht van de Internationale Dag tegen het Uitbannen van Lijfstraffen tegen Kinderen. KJT-directeur Jacintha Jong A Lock-Dundas, sprak van een, ook in Suriname, diepgewortelde gewoonte, die ook stellig wordt verdedigd door mensen die het hebben ondergaan. “Er zijn systemen ingebouwd waardoor het draaglijker wordt, maar is het goed, moeten we het blijven doen?”, aldus Jong A lock-Dundas. Ze wees erop dat iedere maatschappij divers is, maar dat ervaringen, ontwikkelingen in de wereld en wetenschappelijk onderzoek, hebben uitgewezen dat lijfstraffen niet positief zijn. Zij voerde terug naar periode toen voor het eerst werd gekeken naar huiselijk geweld, wat nu maatschappelijk niet meer aanvaardbaar is. ‘’Thans is het nu de si-tuatie met huiselijk geweld tegen kinderen.’’
Directeur Jong A Lock-Dundas werd hierin ondersteund door parlementsvoorzitter Bee, die zei dat lijfstraffen moeten stoppen. “We vernietigen onze kinderen en als we onze kinderen vernietigen, vernietigen we onze toekomst”, sprak Bee. Hij benadrukte dat er geen tijd te verliezen is. “Opvoeden is coachen en niet slaan. We moeten het niet blijven verdedigen, het moet anders.” Bee toonde zich ingenomen met het initiatief van de Stichting KJT, maar zegt dat het niet hierbij moet blijven. Hij riep op tot een campagne dat er met liefde, geduld en begrip opgevoed kan worden. Vanuit zijn rol als DNA-voorzitter zal hij zich er ook voor inzetten dat de boodschap overal ingang vindt. Bee zal zich samen met de parlementaire commissies van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken, buigen over wetgeving om mensen te helpen vormen. Het symposium, dat plaatsvond bij het Institute for Graduate Studies and Research (IGSR) op het complex van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, ging gepaard met een discussie en inleidingen door onder anderen dr. Julia Terborg, Romano Morsen, Juljo Cruden MSc. en Margo Waterval LLM.
