Het behoud van de mangrovebossen is de meest duurzame manier om landverlies te voorkomen. Mangroven zijn een instrument van onschatbare waarde voor elk land in haar streven om de CO2-voetafdruk te verkleinen. Ze kunnen drie tot vier keer meer koolstof opslaan dan gewone bossen op het land. Suriname is misschien wel het kleinste en dunst bevolkte land van Zuid-Amerika, maar het is ook een van de groenste. Beschouwd als een wereldleider in het behoud van biodiversiteit, met meer dan 90 procent van het landoppervlak bedekt met inheemse bossen, maken de ongeëvenaarde natuurlijke hulpbronnen van het land zijn omvang meer dan goed. Suriname wordt beschouwd als een CO2-negatief land, omdat de regenwouden meer uitstoot absorberen dan het land uitstoot. Dik groen gebladerte lijkt zowat overal te zijn, zelfs in de buurt van de buitenwijken van de hoofdstad Paramaribo, die zelf bezaaid is met drukke markten en culturele centra.

VN-secretaris-generaal António Guterres zag afgelopen zaterdag met eigen ogen de inzet van het Surinaamse volk om hun natuurlijke schatten en voorouderlijke kennis te beschermen.

“Regenwouden zijn een kostbaar geschenk aan de mensheid. Daarom wil ik vanaf hier in Suriname een boodschap naar de wereld sturen: we moeten het geschenk van regenwouden eren en behouden, want dit is geen geschenk dat zal blijven geven”, vertelde de heer Guterres aan verslaggevers tijdens een gezamenlijke persconferentie met president Chan Santokhi aan het einde van zijn eerste dag in het land.

De VN-chef gaf ook een grimmige waarschuwing over de huidige omvang van vernietiging in de regenwouden.

Guterres benadrukte dat ongebreidelde ontbossing en verslechterende klimaateffecten toenemende bosbranden en droogtes veroorzaken. “Dit is schandalig en beschamend. Het is wereldwijde zelfmoord in slow motion”, zei hij, eraan toevoegend dat een dergelijke vernietiging een wereldwijde wake-up call zou moeten zijn om de longen van onze planeet te redden.

Mangrove

Weg Naar Zee, een gemakkelijk toegankelijk kustgebied van ongeveer 10.000 hectare ten noordwesten van Paramaribo en een deel van de 386 km van de voornamelijk modderige kustzone van Suriname, heeft geleden onder extreme erosie waardoor er geen zachte slingermodder is, een geprefereerd foerageergebied voor kustvogels. Sinds 2016 ondersteunt de VN de inspanningen van het land, geleid door academici en studenten, om het behoud, natuurlijk herstel en herstel van mangroven te vergroten.

Een dergelijk project, geleid door de Anton de Kom Universiteit van Suriname, installeert sedimentvangstructuren langs de kust en planten om de schade te herstellen.

Terwijl hij langs de modderige kust liep met de Surinaamse minister van Ruimtelijke Ordening, Silvano Tjong-Ahin, plantte de heer Guterres een jonge mangroveboom. Dit project wordt geleid door professor Sieuwnat Naipal, een van de drijvende krachten achter het behoud van mangroven in het land. “Op de natuur gebaseerde oplossingen zoals het behoud van mangroven, regenwouden en andere essentiële ecosystemen zijn van vitaal belang. De wereld heeft meer van dergelijke initiatieven nodig’, zei hij tegen de pers. Eerder zei de secretaris-generaal dat mangroven een speciale betekenis voor hem hadden, omdat het eerste boek dat hij als kind las, ging over die winterharde, unieke heilzame bomen en struiken.

Mangroven spelen een essentiële rol in de strijd tegen klimaatverandering, omdat ze enorme hoeveelheden koolstof kunnen vastleggen en opslaan in hun wortels en zelfs in de bodem waarin ze groeien. Ze zijn ook uiterst belangrijk voor onze kustomgevingen en habitats en kinderdagverblijven voor een breed scala aan soorten. Ze worden de ‘nieren van de kusten’ genoemd vanwege de rol die ze spelen in de nutriëntenkringloop in het kustmilieu.

Guyana

In ons buurland Guyana schat de regering dat mangroven jaarlijks minstens 1,6 miljard dollar aan ecosysteemdiensten waard zijn. Ze zijn zo bedreven in dit opzicht dat, ondanks dat het wereldwijd 0,7% van het totale landoppervlak beslaat, de ontbossing van mangroves goed is voor naar schatting 10% van de jaarlijkse emissies wereldwijd. In zijn koolstofarme actie is Guyana van plan om een ​​project dat het jaren geleden had ondernomen om mangroven te herplanten, nieuw leven in te blazen. Tussen 2010 en 2013 leidde het Guyana’s National Agricultural Research & Extension Institute (NAREI) het Guyana Mangrove Restoration Project.

Dit project maakte de oprichting mogelijk van nationale bestuurlijke capaciteit voor het beheer van mangroven in Guyana en richtte zich op het herstel van mangroves, mangrovebeheer op gemeenschapsbasis en bewustmaking van het publiek. Het initiatief, gefinancierd door de Europese Unie in het kader van de Global Climate Change Alliance Plus (GGCA+), heeft lovenswaardige resultaten opgeleverd. Deze omvatten de monitoring en bescherming van 36,5 kilometer mangroves door een mangrove ranger unit, het planten van 420.000 zwarte mangrove zaailingen met betrokkenheid van de gemeenschap, en het herstel van 5 kilometer mangroves langs de oostkust van Demerara, westkust van Berbice en Corentyne Coast .

Minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Vickram Bharrat, kondigde voor het eerst aan dat het project vorig jaar op Wereldmilieudag zou worden vernieuwd. Het project is nu noodzakelijker geworden omdat het versnellen van stedelijke ontwikkeling, naast natuurlijke erosie en aanwas, mangroven bedreigt. Het toont aan dat Guyana er alles aan doet om zijn ecologische voetafdruk te verkleinen, aangezien het al een bosareaal heeft dat tot de hoogste ter wereld behoort.

Guyana’s Low Carbon Development Strategy (LCDS) 2030, het nationale duurzaamheidsplan, zal naar verwachting binnen een paar weken in het parlement worden ingediend, nadat het is afgerond. Na de ratificatie door de wetgevende tak van de regering, zal een bredere implementatie beginnen.