De horecasector is vermoedelijk vanaf maart 2020, wél het zwaarst getroffen door de Covid-19-pandemie en kreeg vervolgens een nog hardere klap te verwerken door de unificatie van de valuta wisselkoersen naar 20 SRD voor de dollar. De lockdowns en de vroege avondklok, maakten dat het onmogelijk was om normaal te functioneren. Restaurants bijvoorbeeld, mochten alleen nog met het zogenaamde delivery systeem en voedsel afhaal werken, dat maar een fractie van de normale opbrengsten opleverde. Na maanden van verlieslatend te werken, werd uiteindelijk besloten de avondklok te verruimen en open terrassen onder bepaalde protocollen, weer toe te staan. De avondklok bleef nog geruime tijd op 21.00 uur en werd niet zo lang geleden verruimd naar 23.00 uur. Zeer recentelijk werd ook besloten de avondklok op te heffen, maar bepaalde bars, dancings en clubs mogen nog steeds niet open. Ook de bordelen blijven dicht, al zijn de activiteiten van deze ondernemingen al geruime tijd ‘ondergronds’ gegaan. Maar nu dat de avondklok is opgeheven, en tot verbijstering van velen het feesten toch nog niet mag, omdat zulks totaal in strijd is met de logica, kunnen bepaalde delen van de horeca weer beter functioneren. Maar toch zitten velen binnen deze sector nog met de handen in het haar. Bij veel restaurants is een groot deel van het bedreven keukenpersoneel verdwenen en kan een snelle bediening naar de klant niet goed op gang komen. Ook de kelners zijn grotendeels verdwenen, omdat ze moe zijn geworden te wachten op het moment, waarop er weer normaal gewerkt zou kunnen worden. Opstarten is dan ook gemakkelijker gezegd dan gedaan in deze branche. Er is dus hier veelal sprake van vallen en opstaan en dan maar hopen dat de klanten weer snel zullen verschijnen, om alsnog een beetje op het niveau aan verdiensten van voor maart 2020 te komen. Maar ook voor wat betreft de clientèle, is het bij velen een grote teleurstelling. Door de enorm gestegen kosten voor voedingswaren, zijn de prijzen voor een maaltijd in elk restaurant natuurlijk ook fors aangepast en werkt nu de verslechterde koopkracht ook in het nadeel van de restauranthouder. Het is dan ook geen vreemd fenomeen meer, dat bijvoorbeeld een restaurant met open terras grotendeels leeg blijft en de eigenaar radeloos wordt en dus tal van aanpassingen zal moeten plegen om de lopende bedrijfskosten nog te kunnen betalen. Binnen deze sector beseft men thans dan ook heel goed, dat het een kwestie van overleven is geworden en dat de economische neergang sowieso gestuit dient te worden. Men beseft dat de doorsnee burger genoodzaakt is nu prioriteiten te stellen bij zijn bestedingen, en dat het niet altijd meer mogelijk is uit eten te gaan. Een economische opleving gepaard gaande met een verbeterde koopkracht, daar kijken daarom vooral binnen de horecasector, allen reikhalzend naar uit.